6/7/08 t/m 19/7/08 : Thailand- deel 1.

De grensovergang verloopt voorspoedig, een briefje invullen, stempeltje, klaar. Gelukkig, want we willen de trein halen naar Bangkok. Deze gaat om 1400 in Sungai Kolok, grensplaats in Thailand.We kunnen rustig aan doen blijkt later want de klok is hier een uur achter.De thaise taal klinkt zo anders dan het Indonesich enMaleis en de uitspraak is moeilijk.Van ieder land willen we altijd iniedergeval weten hoe je hallo en dankjewel zegt, maar het is even oefenen.
Er is volop politie en leger aanwezig in en rondom het station. Dit vanwege onrustigheden tussen bepaalde groeperingen.Ook als we even later de trein ingaan zijn er mensen van het leger.Deze blijven gedurende de rit door de zuidelijke provincies waar het nodig blijkt te zijjn.
Deze trein is een slaaptrein naar Bangkok (ong 1000 km) we zullen de volgende ochtend om 1030 arriveren. Het is lekker koel in de trein en al gauw komt een jongeman met een menkaart onze bestelling opnemen voor avondeten en ontbijt.'s avonds komt er iemand die onze zitplaatsen omtovert in 2 bedden. Het ligt verrassend lekker al maakt het schommelen van de trein je een paar keer wakker.
We ontwaken vroeg en zien zo de zon opkomen in een mooi landschap.De bedden worden weer opgeklapt en het ontbijt geserveerd.De jongeman is plotseling de 'fixed price' vergeten en vraagt 20 baht meer, maar wij zijn inmiddels ervaren en vragen vriendelijk om de originele prijs.Altijd blijven lachen en vriendelijk blijven is belangrijk, kwaad worden betekent gezichtsverlies en is niet acceptabel.Vaak is het ook zo als je iets vraagt en ze weten er geen antwoord op, ze gewoon vriendelijk blijven lachen en maar een beetje ja knikken. Dat vinden ze beter dan nee verkopen.Handig om te weten.
En zo glijd de trein langzaam de buitenwijken van Bangkok binnen, we hebben het naar ons zin in de trein en hebben niet veel moed om straks te moeten uitsappen in de grote stad. We zien op tegen alle dingen die we moeten regelen daar.Er komen weer mensen met hun handelswaar de trein in we kopen een lekkere verse kokoskoek achtige cake. En dan is het 1130 en moeten er toch aan geloven, Bangkok staat op ons te wachten.
Bangkok:
We willen nog even verwend worden en nemen vanuit het treinstation een taxi. We zoeken een guesthouse on het oostelijk gedeelte van Bangkok , Siam Square , omgeven door de modernste shoppingcentrums.We kiezen voor deze plek omdat het centraal ligt om diverse ambassades te bezoken en wat dingen te regelen. Dat nemt al onze tijd in beslag, het vervoer is prima we nemen de hoge skytrein afgewisseld met de metro. Hierstaat een bewaker voor elke ingang die zogenaamd de tassen moet inspecteren.Hij gluurt met een zaklampbij onze grote rugzakken naarbinnen omop die manier1/10 van de hele inhoud te kunnen zien. Heeft weinig zin dus zonde van het geld. Het regent een paar keer en bij de ingang van det rein staat ook een rekje met speciale plastic zakjes voor om je natte paraplu te doen. Het moet niet gekker worden. Ze zijn dol op verpakken hier, het kleinste item wordt ingepakt voor je tenzij je net als ons weigert.Zo ook bij de 'go green' gourmet market, in een van de shoppingmalls. Het duurt even voor ik een antwoord krijg waarom ze het logo Go Green hebben,het blijkt toch voor het milieu te zijn,maar waarom dan al die plastic zakjes? De klantvriendelijkheid blijkt toch voor het milieu te gaan.Helaas.En zo goed gaat het niet met de natuur in Thailand, er is zo maar weinig natuur over.Er staan ook veel dieren op de lijst van bedriegde diersoort. ' avonds zien we een indrukwekkende openlucht foto tentoonstelling over de impact van de mens op de wereld.Zelfs een foto van de bollenvelden in Nederland.. (Over de grote hoeveelheden chemische bestrijdingsmiddelen die gebruikt worden.) Als je geintresseerd bent zie: http://www.yannarthusbertrand.org/

We brengen een bezoek aan de Chinese ambassade waar een aanvraagformulier voor een visum halen en de volgende dag weer terugkomen. Met ingevuld formulier en pasfoto. Maar we worden geweigerd vanwege de ' regulations '. Deze regels die in april zijn ingegaan en t/m half september duren laten je als backpakacker China niet binnen, tenzij je een vliegticket en hotelreservaties hebt. Aangezien we deze niet hebben worden we afgewezen. Ookal willen we pas in Oktober naar China. We worden gered door een reisagent die we de vorige dag ook al hadden gezien en vele visas regeld. Ook voor ons krijgt hij het voor elkaar-maar dan wel voor de dubbele prijs.Hoezo corruptie. Het visum voor Vietnam gaat een stuk makkelijker en hebben we nu ook in ons bezit.Dan brengen we nog een bezoekje aan reisbureau's en vliegtuigmaatschappijen, maar geen succes met het regelen van dingen die op ons lijstje stonden.

do 10/7 We checken uit, we hebben genoeg van de stad en regeldingen en reizen naar het noorden.Ruim 2 uur later met de trein staan we in Ayuthaya, de voormalige hoofdstad van Thailand. Het iss ene soort van groot soort eiland dar het omgeven in door water om de toenmalige indringers buiten te houden. We bezichtigen hier wat mooie tempels, met een tour en zelf per brommer. De brommereigenaar wil de brommer voor ons uittesten maar valt hierbij lelijk daar hij het gas ingedrukt houd terwijl hij naast het voertuig staat en hij dus meegesleept wordt de arme man. Gelukkig is alleen de brommer gewond.Wat Phra Mahatat, is een van de meest bezichtigde bezienswaardigheden een Buddha hoofd verstrengeld in de wortels van een boom. Je mag niet te dichtbij komen en bukkend moet je een foto maken. Als je de regels overtreed, meestal uit ontwetendhied, wordt je teruggefloten door ene soort agent of deze persoon springt voor je camera om je te beletteen.Met de tour komen we ook bij een soort verpleeghuis voor oudere olifanten die in oude dagen hebben gewerkt in de loggingindustie. Deze in afgeschaft in de jaren '80 waardoor vele zijn gebruikt in tourisme op een vervelende manier en mishandeld zijn daar ze immers geen geld meer opleverden.Hier worden ze lekker vertroeteld en goed behandeld, er zijn ook vele jonge olifantjes bijgekomen. Verder dus vele tempels, vele budda's.Sommige aan het vervallen, sommige gerestaureerd niet altijd ten goede. De volgende dag gaan weer verder, de nachttrein was laast zo goed bevallen dat we de nachttrein nemen naar Chang Mai, meer noordelijk. Helaas is een half uur voor vertrek op het stationniet vroeg genoeg, de 1e en 2e klas kaartje zijn al uitverkocht.Dus zit er niks anders op dan 3e klas de nachttrein in te gaan, wat betekent weinig tot geen slaap op deze oncomfortable bankjes met zeer weing ruimte.Wel praten we leuk met een thais meisje die vlot engels spreekt en we zo een vragenuurtje houden. Om 0700 de volgende ochtend arriveert de trein, eindelijk. We hebben beiden een houten kont en voelen ons niet erg fris meer.Meteen op zoek naar een slaapplek we vinden een guesthouse met zeer vriendelijke mensen. We boeken daar meteen een drie daagse trek die de volgende dag begint. We bezoeken nog even de oudste tempel van Chang Mai en doen het verder rustig aan daar we nog aan het bijkomen zijn van de nachttrein, we hebben ene beetje een jetlag gevoel. De trek is erg leuk, we maken de eerste dag een olifantenrit, je beseft nog meer wat een grote beesten het zijn nu je erop zit. Goede ervaring.Dan is het lopen vor 3 uur naarde Karenhill tribe. De mensen hier leven nog echt een aantal jaren terug in de tijd met hun mooie kleurige kleding.Hier kunnen we zien hoe ze de rijst bewerken, dwz de kaft van de rijst halen door met hout erop te stampen, zie foto.'s avonds drinken we thee bij een van de mensen thuis rondom een vuurtje. De 2e dag lopen we veel, een prachtige omgeving, jungle afgewisseld met rijstvelden en een enkel maisveld ertussen door.De 3e en laatste dag gaat we bamboe-wildwater-varen; op bamboe vlotten de rivier af.Wat is dat bamboe toch sterk en er wordt ook van alles mee gemaakt.We bezichtigen een waterval op de weg terug. Terug in Chang Mai, een drukke stad is het geworden en een broedplaats van backpackers. 's avonds gaan we met een paar van de groep wat eten en drinke, we eindigen bij een soort reggea tent welke een prachtige atmosfeer heeft. Jammer van de kleine kinderen die spulletjes moeten verkopen en de jonge olifant welke je bananen kan voerendoet ons de das om, weg hier. patrick neemt het schrijven over! We besluiten ChangMai met 1 dag te verlengen , om zo ons weer voor te bereiden op de komende dagen, en we hebben natuurlijk aardig wat vuile was wat weer schoon moet. De volgende ochtend nemen we de minibus naar pai, vervolgens een locale bus naar Mea Hong Son. De bus blijkt jammergenoeg vol te zijn. Waarschijnlijk te maken met festiviteiten rondom volle maan waardoor de meeste Thai een lang weekend hebben. Enfin, dan maar op de grond zitten voor de uitgang(zie foto). Overigens een goed plekje voor de open deur, goed uitzicht en een lekker windje. De busrit naar MHS verloopt traag , steile heuvels worden afgewisseld met scherpe bochten. Zo nu en dan worden we beloond met prachtige uitzichten. Na zo'n 3.5 uur gedaan te hebben over 100 km komen we aan in het heerlijk groene MHS. Wat een verademing na Chang mai. MHS ligtin hetNoordwesten van Thailand vlakbij de Burmese grens.Het plaatsje is omringd door bergen en groen-veel groen, zalig. Meteen regelen we een dagtocht voor de volgende dag. 18/7. Een witte jeep komt voorrijden en we beginnen aan onze tocht.Van MHS rijden we naar de longneck Karen Hill tribe village.Dit zijn de mensen met metalen rinen om hun nek. We komen te weten dat het alleen de vrouwen zijn en het plaatsen van de ringen begint al op 5 jarige leeftijd.Ze worden ook wel giraffe mensen genoemd.We lezen dat volgens een belgische onderzoeker niet de nek wordt verlengd, maar de ribbben naar benden worden gedrukt, zo dat het alleen lijkt of de nek langer is maar dat is dus niet zo.(zie fotos)In dit dorp bevinden zich ook de Big ear Karen tribe. Vrouwen met eenuitgerekte oorlel.Beide tribes komen uit Burma, maar wonen nu in Thailand. De twee groeperingen zijn verstoten door de Burmese regering. We rijden verder richting de ' fish cave' . Het landschap is werkelijk fantastisch,wijdse rijstvelden met houten hutten te midden van mistige valleien.De camera maakt overuren,we genieten volop. Bij de fish cave doen we een kleine wandeling en komen aan bij een grot met twee kleine poeltjes, deels ondergronds.In de poeltjes zit het echt tokvol met ik noem het maar Thaise karper, heel apart. We belanden na een goed uur in Ban Ruam Thai village en proeven de lokale arabica koffie en zien een prachtig meer achter het dorpje. onderweg rijden we door verscheidene dorpjes ieder met zijn eigen karakteristieke kenmerken.Het laaste dorpje dat we aan doen is Ban Rak Thai , hier bevinden zich de Chinezen van de Yunnan provincie in het zuiden van China. We bekijken het dorpje en drinken 3 soorten locale thee.Op de weg terug naar MHS bekijken we een prachtige waterval(pha seau) en doen een gezichtsbehandeling met modder bij een mudspa, daar is ook een natuurlijke spring van 70 c. Als laatste een bezoek aan een burmese tempel op een berg met een spectaculair uitzicht over MHS. Een leuke dag weer.

za.We gaan er weer vandoor, er staat nog heel wat op de planning voor de komende weken.We maken weer de ruim 3 uur durende busrit naar Pai, waar we op heden ogenblik zijn. Om 2100 nemen we een busje naar de grens met laos, waar we dus morgen zullen aankomen. Yvonne neemt weer over. Pai is een stad of dorpje op zich. Geliefd onder de 'hippi achtige' mensen.Het woordje pai is een handelsmerk geworden, het staat op ansichtkaarten,tassen en thirts schijnen ineens heel wat te zijn met dit korte, lekker in het oor klinkendewoordje. Vele komen hier om een dgje te raften, een dag tour te doen voordat ze de grens over steken of weer om keren naar changmai.Wij lopen een beetje in de rondte, eten wat en al gauw is het tijd 2100 om met nog een zooitje toeristen in een busje te stappen. Waaronder eenstel klagende, niks is goed, de bus rijd te harden van alle en nog wat. Om 0500 in de ochtend arriveren we bij deMekong rivier, aan de overkant kunnen we Laos al zien. Maar we moeten nog een paar uurtjes wachten,terwijl het langzaam licht wordt.Om 0730 krijgen we een ontbijtje wat bij de prijs in zit.Dan is het de Thaise baht omwisselen in dollars om het laos visum te betalen, en een stempeltje halen om Thailand uit te gaan.