2/8/08 T/M 12/8/08 : Cambodia

Het visum hadden we al, maar zelfs het stempeltje erbij kost geld, daar het weekend is.....Komen aan in Stung Streng en moeten daar blijven voor de nacht daar we niet verder komen. Het valt ons meteen op dat dit land veel meer armoede kent dan laos, ook de vervuiling is hier erger. Mensen gooien het afval gewoon naast zich neer op straat.

3/8 We nemen de lokale bus naar Kratie, zo'n 130 km zuidwaarts om daar voor de 2e maal de Irrawaddy dolfijnen te bekijken. Voordat het zover is worden we eerst in een guesthouse gelokt aan de Mekong. De 'moto' , brommer rijder biedt meteen zijn services aan zoals we dat inmiddels gewend zijn. Vele proberen een graantje mee te pikken van de in hun ogen rijke toeristen(en we zijn ook eigenlijk rijk toch). Het guesthouse is ok en na wat afdingen besluiten we ook van de services van de motorrijder gebruik te maken.Het probleem waar we nu op stuiten is dat er geen pinautomaat te vinden is. Alleen in de plaatsenKampong Chang, Pnho Penh, Siem Reap , Battambang en Sihanoukville.Met enkel 30 usd kom je niet ver(ja hier wordt gewerkt met usd naast de munteenheidRiel) De verdraaide usd heeft de Cambodianen in zijn greep.Het daggemiddelde schiet omhoog.Niks aan te doen, we willen tenslotte ook wat zien. Gelukkig hebben we nog 6000 thaise Baht over en kunnen we een gedeelte hiervan omwisselenin ene of ander winkeltje, wat ons 87 dollar oplevert. We zijn gered! Achter op de brommer(ze vinden het zelf zo veilig rijden dat we geen helm krijgen)rijden we in de stromende regen naar Kampi een rit die we niet snel vergeten.De regen voelt ana als spelden prikjes, de wegen waren modderig, ondergelopen en glad.Getoeter aan weerskanten en dan bereiken we de oever van de Mekong. Een bootje neemt ons(we zijn met z'n drien )naar de plek ongeveer een half uur varen. Een prachtige tocht! De motor wordt uitgezet en we worden beloond met de eerste dolfijnen maar nu van heel dichtbij. Ongeloofelijk wat ene prachtige dieren!Gehypnotiseerd turen we over het water en bekijken het schouwspel van de dolfijnen. Je weet nooit waar er een zal opkomen.Het gebeied is nu gelukkig inhanden van de Mekong Dolphin Conservation Project(MDCP). Momenteel zijn er nog zo'n 100 van deze prachtige zoogdieren in de hele Mekong.In Kratie 30, Laso 25 en verspreidt 50.Ten tijde van Pol Plot en de Khmer Rouge werden deze beesten gebruikt als schietschijf voor de nieuwe militairen, gewoon ronduit belachelijk. Momenteel zijn ze dus beschermd! Omdat we de volgende dag naar Phnom Penh gaan, willen we eigenlijk dit keer een kamer geboekt hebben, en vragen de hotel bediende of we even kunnen bellen(tegen betaling)Kan niet,onmogelijk. Met verheven stemvragen we hoe het dangaat alshet gaat om reseveringen og nood.( Er staattoch ookeen telefoonnummer op het reclame bord!)Enfin de volgende dag vnden we iemand waarbij we kunnen bellen. Ook dit maken we later nog een keer mee. Om 4 of 5 uur midden in de nacht worden we trouwens gewekt door een grote trommel geluid. Dit schijnt elke middag en heel vroeg in de ochtend te gebeuren in de tempel met een grote drum, voor 3 maanden lang, in het regenseizoen.Fijn. Pnohm Penh: Na een 6 uur durende lokale busrit belanden we in een tuk tuk die ons naar de plek van bestemming brengt. De no 1 keus van de heilige Lonely Planet.Nooit meer dus. De ultieme backpacker fabriek.Zoeites hebben we nog nooit gezine. ONdanks dit nemen we de kamer het is immers dichtbij alle bezienswaardigheden. De Lp neemt dus in populariteit enorm toe, wat ten koste gaat van de prijs van kamer en eten. En omringd door zoveel mede backpackers is not our cup of tea. Omdat we niet stil kunnen zitten, doen we meteen de Royal Palace/Silver Pagoda aan. The royal palace is in 2 keer gebouwd, de 1e in 1434 en de 2e in 1866. Het is 435 m lang en 21 m breed. We zien allerlei tempels in vele kleuren en vormen. Zo ook de troon hal en het paviljoen van Napoleon 3e. Ook zien we de Silver Pagoda oftewel de Pagoda of the emererald buddha.Een mooi groen oplichtend buddha beeld in het midden avn de zaal, waarvan de vloer compleet van zilver is. Wat een contrast al dat goud en zilver met de arme bevolking van Cambodia. Cambodja is een erg arm land dat nog steeds in de opbouwfase zit. Het land is gekweld door Pol Pot , leider van Kmer Rouge wat het land totaal verwoedst heft. Later ontdekken we wat een verschrikkelijk persoon deze Pol Pot wel niet geweest is. Na wat huishoudelijke dingetjes gergeld te hebben bekijken we Johny English op onze kabel tv met een Ankkor bier. Gierend van het lachen vallen we in slaap.Het is 0800 en de tuk tuk brengt ons op weg. We passeren het onafhankelijkheids monument en komen aan bij de 'killingfields' van Choeung Ek.(massagraven) We komen zo meer te weten over Pol Pot en de Kmer Rouge. OMringd door massagraven staat een witte stupa met daarin meer dan 8000 schedels.Het dient als herdenkings monument. Het was Pol Pot die de hoofdzakelijk Cambodianen afranselde, martelde, en vervolgens op gruwelijke wijze doden.De brute handelwijze van de man is niet te beschrijven.We voelen ons erg bedroefd en geschokt. We zien diverse massagraven, botten en martelwerktuigen.Na 1.5 uur vinden we het genoeg en vertrekken we naar het Tuol Sleng museum.Een voormalige school die omgebouwd is tot een gevangenis ten tijde van PP.Uiteraard nu opengesteld voor publiek en dient als museum. Ook hier staan we oog in oog met de gruwelijkheden destijds.Foto s van mensen waarbij de ogen vragen om hulp.Laat de fotos maar spreken. Na een goed uur lopen we diep getreurd naar de Tuk tuk.En dan te bedenken dat PP nooit een terechte straf heeft gehad en op natuurlijke wijze is gestorven, voor vele Cambodianen een moeilijk iets.We brengen de middag door aan de waterkant en brengen een bezoekje aan de winkel 'colours of cambodia', waar al het geld direct naar goede doelen gaat. Vele dingen zijn ook gemaakt door mensen die van de straat zijn gered of gehandicapt zijn. Even wat kaartjes op de bus bij de Cambodja PTT en dan meteen naar het National museum. Wat voor ons niet echt de moeite waard is maar het gebouw zelf wel.Dus even wat kiekjes gemaakt, vooral de binnentuin is erg mooi en rustgevend, een heerlijk iets in de drukke stad. We sluiten de dag af met een overheerlijk krekeltje bij een lokale markt. De 2 kramen zijn vol met kuikens, spinnen, krekels, sprinkhanen, slangen en ander gespuis...brrrr...(de krekel smaakte overigens naar chips)Voor liefhebbers zie fotos! Terug aangekomen bij het backpacker huis vragen we of we ven kunnen bellen.Weer hetzelfde liedje: 'No have' . Dit keer zet Patrick zijn verheven stem op in de drukke eetzaal en hup daar is toch een mobieltje, het is dus toch mogelijk. We boeken een kamer in Siem Reap, dat vlakbij Ankor wat ligt, een van de 7 wereldwonderen.

De volgende dag komen we na zo'n 7 uur rijden aan in Siem Reap en hebben een luxeuze kamer voor 10 usd tot onze beschikking. Het valt ons op dat een aantal vrouwen hier in cambodia in pyjama lopen-overdag-. Hier schijnt niet echt eenreden voor te zijn anders dan dat ze het comfortabel vinden. Na een verfrissende douche en wat huishoudelijke taken(!) , ja de was moet ook gedaan, rusten we lekker uit onder de wapperende fan.Het is aardig heet. 's avonds ontmoeten we zoals afgesproken Timme en Kirsten weer. Met hen eten we in een heerlijk resaurantje , regelen een tuk tuk voor de volgende dag en sluiten e avond af met een cocktail in een hipe loungebar die je niet zou verwachten in dit land. Jammer van de oudere blanke mannen die aan de jonge cambodiase jongens zitten te friemelen en andersom. Patrick ontwaakt de volgende ochtend verkouden, paracetamol moet hem op de been houden want vandaag staat Ankor Wat op het programma.AW is de trots van Cambodja, niet voor niets is het nationale bier hierbnaar vernoemd.Dit groots tempel complex stamt uit tussen de 9e en 13e eeuw, en het is zo groot dat je hier wel een paar dagen nodig hebt om alles te willen zien. Nu willen wij niet alles zien en willen hier een dagje spenderen, genoeg om de 3 opvallendste tempels te zien.Met z'n vieren hebben we een tuk tuk gehuurd en zien we:Angkor Wat, de grootste, Angkor Thom, met zijn gezichten verborgen in de stenen, en Ta Prohm, welke we eigenlijk de mooiste vinden. Hier zijn bomen en hun wortels verstrengeld in de ruine van de tempel en de muren eromheen, prachtig. We sluiten de dag af met een zonsondergang vanaf een hevel, helaas de zon heeft plaatst gemaakt voor wolken.Maar het is genoeg voor vandaag,struinen alngs de vele tempels is vermeoiend. Patrick voelt zich ook aardig belabberd en na afscheid te nemen van Kirsten en Timme besluiten we terug te gaan naar het hotel. Na een check met de thermometer blijkt dat patrick wat verhoging heeft en voelt zich steeds belabberder. Na een avond en nacht rust is de situatie nog steeds hetzelfde, we houden het vochtpeil goed op peil en checken de temp. regelmatig. Het blijft echter boven de 38, iets verontrust brengen dus aar een bezoekje aan een kliniek met engels sprekend personeel.Er wordt eerst getempt, het is inmiddels opgelopen naar 38.8 Dan wordt een bloedtest afgenomen om malaria en dengue uit te sluiten. We moten een uurtje wachten op de uitslag.Gelukkig wijst de test uit dat Patrick niks onder de leden heeft. Gewoon een fiks virus dus.De tuk tuk brengt ons wer terug naar het hotel, hij is niet geintresserd hoe het gaat maar vraagt wel de dubbele prijs voor het korte ritje. Mooi niet dus. We blijven nog een dag extra totdat patrick zicheen stukbeter voelt. Ton le Sap. Dit is het grootste meer van Z-O Azie. Hier varen we in een overvolle boot overheen naar Battambang.Vanuit daar zullen we de grens oversteken naar Thailand. Onderweg komen we langs dorpjes die drijven op het water, een mooie rit, ook de rivier die dicht begroeid is naar het meer toe is erg mooi. Battambang is niet veel bijzonders, 1 nachtje is genoeg hier. Er is een kapper dus patrick laat zijn inmiddels echte baard trimmen. De volgende ochtend genieten we van een gezond ontbijtje van muesli met joghurt en vers fruit. We zien hoe ene paar jonge straatkinderen bedelt en de restjes uit de bijna lege soepkommen leegslurpen. We geven ze een bakje met mango wat gretig wordt aangepakt. Erg triest. We vertrekken om 1115 uit het hotel, achterop de brommer naar de hoek waar onze bus vertrekt. Helaas nog een uur wachten want de bus gaat pas om 1230. Inmiddels hebben zich er een hoopmensen verzameld die, als de bus dan eindelijk arriveert, zich supersnel een plek weten te bemachtigen. Geen plek voor ons, die ok nog bijns de dubbele prijs hebben betaalt(blijkt later). Dat wordt dus staan.Geirriteerd hangen we voor de ingang van de bus, om zo nog wat van de verse smoglucht in te ademen.Wie weet hoe lang het nog duurt voordat de bus daadwerkelijk vertrekt.Plotseling zijn er 2 plaatsen vrijgemaakt en kunnen we toch zitten. De weg is vrij goed totdat we Poipet(grenspaats) naderen.Hier nog geen asfalt, en de vele regen heeft voor een grote moderpoel gezorgd.Het is een erg armoedig gezicht vooral nu het ook nog een hard regent. De bus stopt en de motorijders staan klaar om ons het laatste stukje naar de grenspost te brengen. Gelukig is er ook een tuk tuk zodat we droog overkomen. Het is druk, eerst in de rij voor een stempeltjeuit Cambodia. Dag Cambodia, hopelijk zal het je in de toekomstgoed vergaan