23/8/08 t/m 8/9/08 : Nepal

Zo komen we dus behoorlijk vermoeid aan in Kathmandu, hoofdstad van Nepal.Het visum is prijzig, voor ons vebijf van 7 dagen moeten we elk 40 usd neertellen. Dan blijkt ook nog dat de pinautomaat niet werkt. Gelukkig hebben we nog wat usd achter de hand, en de thaise baht kunnen we omwisselen voor nog meer usd. In de aankomsthal wordt ons en hotelkamer aangeboden voor 10 usd incl de taxirit. We hebben dit keer geen reisgids mee dus besluiten we op het aanbod in te gaan. In een koekblikje(oude toyota starlett) worden we al toeterend door de drukke straten geloodst. Wat een drukke stad is kathmandu. Het het heeft dan ook meer dan 1 miljoen inwoners. Nepal heeft zo'n 16 mijoen inwoners totaal, op 147.18 km2. Het is een land dat veel armoede kent. In de smalle straatjes rijden auto's ,brommers,fietsers, riksha's door elkaar vermengd met de voetgangers. Het is rond het middaguur en de zon staat hoog aan de hemel, het is behoorlijk warmpjes. Bij aankomst in hotel doet een verkoelende douche en een korte middagslaap wonderen.Dan gaan we meteen op stap voor info voor een trek. Daar komen we tenslotte voor. We voelen ons niet in topconditie dus het zal een trek worden die niet al te hoge eisen aan ons stelt. We kiezen ervoor om de helft vanhet beroemde Annapurna circuit te gaan doen. Bij een prima reisbureau leggen we alles vast; gids, porter, vervoer, overnachting en maaltijden. Wel gemakkelijk zo! De route ziet er als volgt uit: Per bus naar Pokhara. Na overnachting per lokale bus naar Brethanti. Daar begint voor ons de trek. Via Ghandruk, Ghorepani,Tatopani, Ghasa, Tukucho, Jomson, Muktinath en dan terug naar Jomson vanwaar we terugvliegen naar Pokhara. Negen dagen wandelen. Naast de trek boeken we ook een dagje sightseening door Kathmandu en een ‘mountainflight'.Een vlucht over de bergen waarbij je ook de mnt Everest kan zien. Deze twee laatste dingen beginnen de volgende dag al.

DE VLUCHT EN SiGHTSEENING:Om 0500 opstaan voor de bergvlucht. Helaas hebben we pech, het is een en al wolken boven in de lucht, we kunnen niks zien.We mogen de vlucht herboeken voor na de trek, dan hebben we nog een kans. De rest van de dag verloopt prima, een taxi brengt ons naar 5 hoogtepunten in Kathmandu.: 1. De Swayambhunath stupa. Een prachtige stupa, onze eerste kennismaking met het tibetaanse boeddisme. De gebedsvlaggetjes, de ogen.De kleurige gebedsvlaggetjes staan elk ergens voor. Naast voor elk een god, staatblauw voor hemel, wit voor wind, rood voor vuur, groen voor water en geel voor aarde. We maken weer een hoop foto's. 2. Kathamandu Durbar Square.Staat op de werelderfgoedlijst om zijn oude gebouwen uit de 12-18 e eeuw) 3.Patan Durbar square. Alleen aan de buitenkant vluchtig bekeken. 4. Pashupati tempel,een heel belangrijke heilige tempel in Nepal.Hier zien we hoe mensen worden gecremeerd aan de oever van de rivier.Een verschikkelijke rook beneemt ons de adem.We worden vergezeld door aapjes, de short tail maqaques.Een klein jongetje die goed engels spreekt vertelt ons een beetje over het reilen en zeilen. Hij vezameld buitenlands geld. Trots laat hij al zjin vreemde valuta zien. Of wij ook wat willen geven natuurlijk. Een Laos bankbiljet heeft hij nog niet.Maar we zeggen erbij dat geld niet het belangrijkste is.Gezondheid en goed je best doen op school. Hij knikt braaf ja. Ook deze tempelstaat trouwensop de Unsco lijst. 5.Boudha, de grootste stupa.We lopen er helemaal omheen, met de klok mee zoals het hoort. Een drukke dag. Complimenten voor de chauffeur die zch een weg weet te banen door de chaos van het verkeer. We kunnen ons een beetje indenken hoe india zal zijn? Langs de wegen ligt een hoop vuil, afval, waar zielige honden in lopen te snuffelen. De frisse berglucht is hier zeker niet aanwezig, de vele zwarte uitaatgassen maken dat je hier niet ang wilt vertoeven.Maar dat hoeft ook net.

DE TREK

e volgende dag gaanwe op pad.Om 0530 worden we opgehaald door Singbir, de gids en Angan, de porter. Angan is nog maar 19 en een stuk kleiner dan ons net als vele andere Nepali, maar sterk als een os. Hij heeft geen problemen met onze tas, maar we hebben dan ook niet veel meegenomen.Hij is net afgestudeert van school en wacht op de cijfers. De eerste dag begint al met regen. Maar daar is het het regenseizoen voor.Het is bijna afgelopen het regenseizoen, maa de beste tijd kwa weer is oktober en november.Het nadeel is nu dus de regen, en daarbij de wolken die het zicht op de hoge bergtoppen belemmeren.Voordeel is dat het rustig is. Slechts een handvol toeristen komen we tegen op een dag. In het hoogseizoen is dat anders en schjinen de hotels/guesthouses vol te zitten. Maar ondanks de regen genieten we van de prachtige omgeving, en vooral: de frisse lucht! Hier geen enkele auto, of brommer.Puur natuur afgewisseld met wat bergdorpjes.En na een paar dagen zien we zelf wat glimpsen van sneewtoppen. Wat een inmense bergen toch. Het is voor ons nog best pttig deze trek, veel klimmen natuurlijk. Maar we hebben dan ook net echt een goede conditie zoals al eerder genoemd. Het hoogste punt op de trek voor ons is trouwens 3400m.We hebben het idee dat we langzaam zijn, maar de gids, zelf pas 25, vind van niet.Hij houdt van zingen net als vele andere Nepali.Wel zo vrolijk. Een dag lopen we alleen maar naar beneden, wat ook vermoeiend is want je moet goed concentreren waar je je voeten zet, op sommige plekken is het glibberig. Ook zien we veel lokale bewoners met hun prachtige gezichten en kleding. Nepali zjin mooie mensen om te zien. Jammer dat vele liever niet op de foto willen! Ze vinden zichzef niet mooi of te oud, en sommigen zijn bang dat elke foto een stukje wegneemt van hun hersenen. Vele ezeltjes met vracht sjokken voorbij en mannen en vrouwen met loeizware manden op hun rug. En zwaar is zwaar, honderd kilo is normaal.Ook vele buffalo's, geiten. En honden, eentje loopt een halve dag met ons mee.Ze lijkt als 2 druppels water op kelly! Triest om te zien dat de honden niet gewardeerd worden hier, we zien vele malen dat ze bekogeld worden met stenen om ze weg te jagen of zomaar door de kinderen. De accomodatie onderweg is prima en zo ook het eten, Dal baht is het nationale eten. Rjist met curry en linzen'saus' , een schepje pickels erbij. Het wordt zo aangevuld als je meer wilt. Goed bergvoedsel.Volgens onze gids: ‘Dhal bat power, 24 houer'. Met de rechterhand wordt gegeten, wij preferen toch onze vork. Met de hygiene in de keuken wordt het niet zo nauw genomen, misschien verklaart dat waarom Patrick zich net goed voelt ineens. Hij voelt zich koud en heeft verhoging. Aan het eind van de trek diaree. Gelukkig is het snel weer over. In Tadapani genieten we van een Hot spring, een natuurlijke bron van heet water waar je voor 30 euro cent zo lang in kan zitten als je wilt. Maar erg lang hou je het niet vol want het is erg heet ookal is het vermengd met koud water. Poon Hill. Hierschijn je een prachtige zonsopgang te kunnenzien. Patrick staat om 0430 op met de jongens maar helas is het te bewolkt.Toch geprobeerd! Het weer wordt steeds beter, meer uitzichten. We komen door een prachtig sprookjesbos waar de oude rodondendrons (hier een nationale struik!) begroeit zijn met mos.Vervelend zjn de bloedzuigers, ze zijn volop aanwezig en zuigen zich snel vast rondom de enkels. Maar dat nemen we maar voor lief. Vele wietplanten hier trouwens!Als onkruid groeien ze. ‘s avonds is het heerlijk koel en bij de openhaard kunnen we ons verwarmen en natte kleren drogen. Vele kaartspelletjes worden gespeeld, met een glaasje Raksi (alcholisch drankje) erbij. We genieten van de wandeling zeker als we op een heldere dag een goed zicht hebben op de besneewde bergtoppen. Maar we maken ons ook zorgen, we moeten terug vliegen en dan moet het goed weer zijn.We besluiten eerder uit Jomson weg te vliegen , op een dag dat het goed weer is.In het kleine vliegtuigje zijn we een van de weinigen. We hebben een mooi zicht over de bergen. Zo komen we dus 2 dagen eerder terug in Pokhara.Een dag huren we een bootje en peddelen we naar de overkant van het meer waar Pokhara aan ligt. We klmmen omhoog, 300m om daar een worldpeace stupa te zien.Dan hebben we nog tijd over. We hadden al zitten nadenken over wat we konden gaan doen, we besuiten naar Lumbini te gaan, de geboorte plaats van Prince Siddharta, oftel Boedha.Het is een dag in de bus, de lokale bus. Zeer vermoeiend dus. Propvol en vaak stoppen. Hoestende mensen, huilende kinderen, warm.Er wordt vaak op de deur gebonst, het teken dat de bus kan doorrijden. Het laatste stuk brengen we door op het dak van de bus. Lekker fris alleen je zit niet zo lekker op de imprial, maar leuk om mee gemaakt te hebben. Het is een stuk warmer in Lumbini, het ligt vlakbij de grens met India in het zuiden. We huren met Singbir, die hier ook nog nooit is geweest, fietsen engaan zo langs alle tempels in de omgeving. Dan ontmoeten we zoals afgesproken een gids die ons rondleid over de eigenlijke geboorteplaats van Boedha. Een stukje steen met kogelvrij glas omringd.We horen over de geschiedenis enallerlei wetenswaardigheden. Erg intressant.Het boeddisme is een mooi ‘ geloof'.Op het heetst van de dag rusten we in de schaduw, onder en soort geljke boom waar de moeder van Boedha ging rusten voordat ze ging bevallen. ‘s middags gaan we naar de world peace stupa, supergroot. ‘s avonds valt de stroom weer uit voor de zoveelste keer, de regering doet dat expres om zo het stroomverbruik te verminderen, omdat er niet genoeg stroom zou zijn.Ondertussen wordt er wel verkocht aan buurland India volgens sommige mensen.De mensen moeten zich redden met kaarsen, een enkele heeft een generator.Zo eten we in het donker voor de zoveelste keer. Dan is het weer tijd om terug te keren naar Kathamandu,dit keer een toeristen busje, gaat in een keer door. Toch de hele dag in de bus. De volgende dag is het wederom vroeg op, want de bergvlucht staat op het programma. Dit keer is hemel helder, geen wolkje aan de lucht en zien we de mooie bergtoppen en zo ook de mnt Everest!Een prachtige vlucht. We worden getrakteerd op een lunch met Chandra, baas van het trekkingsbureau. Hij wil graag weten hoe we de trek vonden en wil alle feedback horen. Als we terugkomen in Nepal komen we zeker bij hem terug. ‘ s middags brengen we door achter de computer en om 1800 hebben we afgesproken met Manuel. Een Spaanse jongen die we een paar keer tegen kwamen tjidens de trek.We eten op een dakterras op de 8ste verdieping van een restaurant en hebben zo een moi uitzicht over kathmandu.Daarna gaan we nog even langs bijeen pub waar een goede liveband liedjes van ?? Bob marley en The Doors speelt. Heerlijk om weer eens wat goede muziek te horen!Het was erg gezellig en spreken af om in Madrid, onze laatste stop en zijn woonplaats, elkaar weer te ontmoeten. Op straat worden we teintallen malen toegefluisterd of we ‘hasjies' willen. No thanks! Het is ??????? de smalle straatjes en steegjes zijn donker maar toch voelt en is het volkomen veilig om hier te lopen. Als we de volgende ochtend, voordat we vertrekken, nog even willen internetten, blijkt de stroom weer voor 2 uur uitgevallen te zijn. We lezen in de krant dat dit nog wel een paar jaar gaat duren! Om 13:00 worden we gedag gezegd door Chandra, hij geeft ons nog een paar souvenirs mee en knoopt ons een sjaaltje om wat een Nepalees gebruik is.Het brengt je geluk op je reis. En we krijgen nog een gratis rit naar de airport toe ook. Er staan ons drie vluchten achter elkaar te wachten die ons uiteindelijk in Vietnam zullen brengen. Dag Nepal, tot ziens!