Via een korte stop in Delhi gaan we via Tokyo naar Vietnam. Het is een 7 uur durende vlucht. We proeven een klein beetje Japan in het vliegtuig, groene thee wordt geserveerd bij de Japanse maaltijd. Het vliegtuig is nog geeneens halfvol dus na het kijken van een filmpje kunnen we iedereen rij in beslag nemen om te slapen. Narita airport(Tokyo) is een perfecte luchthaven, lekker geordend en goede faciliteiten.We moeten er 10 uur spenderen dus dat is goed.Er is volop onbeperkt razendsnel internetdus maken hier mooi gebruik van.Ook hier zijn ze goed van begrip dus kunnen ze een aantal vliegtickets opnieuw voor ons uitprinten die gewijzigd waren. Dan de laaste v/d drie vluchten in een rij, op naar Ho Chi Minh. Deze vlucht verlopt ook soepeltjes, JAL is een goede airline.Aan de andere kant van het gangpad zit een Vietnamese vrouw met 2 kinderen.Een half uur voor de landing slaat het noodlot toe:het jongste kind verslikt zich in iets. De moeder raakt in paniek.Yvonne probeert te helpen door het ong 2 jarige kindje op de rug te kloppen.Onderwijl roepend of er een dokter aanwezig is, helaas niet.De stewardessen reageren niet meteen maar komen wel.De moeder raakt steeds meer in paniek, roepend en huilend.Het kind maakt geen geluid meer en lijkt bewusteloos te raken.Er komt nog een Vietnamese vrouw helpen die kalm uitlegd het kind naar voren te houden endat het kind op de rug moet worden geklopt.Eindelijk komt er wat vloeistof/voedsel uit het kleine mondje en blijkt het weer de goede kant op te gaan. Er wordt zuurstof toegedient en even later huilt het kind.De moeder is echter nog erg van streek, en als we haar later bij het bagage afhalen weer zien, huilt ze nog steeds.Dus gelukkig een goede afloop maar wat een drama was het!

HCM: We komen om 22:30 aan op de luchthaven.Gelukkig hebben we dit keer van te voren een hotel geboekt met pickup erbij, en zo staat er iemand, tussen de menigte mensen buiten, met een bordje met onze namen erop. Het hotel is prima maar te hoog geprijst, dus na een goede nachtrust +ontbijt checken we uit en vinden we verderop een ander hotel net zo goed voor bijna de helft van de prijs. Het valt ons op dat we de mensen hier niet zo vriendelijk vinden in vergelijking met de andere landen.Een beetje kortaf.Vietnam is ook duurder dan zijn buurlanden. Kwaliteit van eten vinden we ook niet echt goed, tenzij je ‘grof' geld neertelt. We hebben in totaal tot nu toe drie keer echt heel lekker gegeten, maar hebben dan ook meer dan 10 euro voor betaalt. Haha, dat is niks nee in Europa, maar voor hier is het veel! Vietnam heeft volgend de LP van 2006 82.7 miljoen mensen.Het heeft aardig wat oorlog mee gemaakt. Wat van de gruwelijkheden zien we later. We besluiten meteen maar wat van de stad te gaan zien.Te voet, dat schijnt goed te kunnen. De straatnamen staan erg goed aangegeven hier. Ook zijn hier prullenbakken te vinden, ongeloofelijk! We lopen naar de botanische tuinen wat meer een dierentuin blijkt te zijn! Op zich wel leuk , alleen barst de regen los en moeten we schuilen. Gelukkig klaart het vrij snel weer op en lopen we verder langs de mooie Notre Dame uit 1877 naar het war Remnants museum. Dit vertelt de vreselijke tijden van de Vietnam oorlog via foto's , oorlogsoverblijfselen en harde feiten op papier.Zo'n 3 miljoen Vietnamezen zijn toen omgekomen.wat hebben de Amerikanen een schade aangericht, die ook op langere termijn doorwerken.De chemicalien(‘agent orange') die werden gebruikt bracht niet alleen schade aan de mens,en aan kinderen werden gboren met afwijkingen/handicapts,maar ook vele natuur werd vernietigd. ‘s avonds bezoeken we geheel iets anders, een ‘waterpuppet' show.Je moet je voorstellen; een soort van grote poppenkast, met ervoor een grote bak water waar houten poppetjes in dansen en toneelstukken opvoeren.Links en rechts zitten elk 3 muziekanten die de stemmen doen en muziek maken.Erg mooi en leukom te zien, het is een traditioneel Vietnamees iets. De volgende dag vertrekken we uit HCM.We hebben een ‘open ticket' gekocht, voor E 28 pp,beginnende in HCM en eindigend in Hanoi.Met als volgende stopplaatsen waar je zo lang of zo kort kan blijven als je wilt: Mui Ne, Dalat, Nha Trang, Hoi An, Hue. De eerste stop is dus Mui Ne, een vissersdorpje een paar uur rijden van HCM vandaan. We worden gedropt in een hotel/resort gebied wat zich een paar km uitstrekt langs de kust.We lopen wat langs het strand en doen verder lekker niks.Hert hoogseizoen is gelukkig voorbij dus is het aardig rustig. De volgenden dag huren we een brommer en gaan op pad naar echte Mui Ne.We zien de vele vissersbootjes die zo klein zijn als een grote ronde bamboe mand zijn.Een paar km verder vinden we de zandduinen waar je met een stukhard plastic af kan sleen. Kleine kinderen verhuren deze,zo gauw je aankomt met je brommer komen ze naar je toegerend. Verder op de ‘red canyon', hoge formaties van rood zand/klei. Het is inmiddels aardig omgewarmd , het zand van de zandduinen vermengd zich met de zonnebrand en het zweet en loopt je ogen in, dat prikt.We rijden verder, langs een begraafplaats waar we ‘hakenkruisen' zien.Dit is het ‘ohm' teken wat hier geluk betekent. Wel raar om te zien, andere aziatische landen hebben dit ook. Langs de mooie kuststrook rijden we verder, we zijn een van de weinigen op de weg en op de brommer is het heerlijk verkoelend rijden langs de zee.Zo'n 25 km verder zien we nog meer zandduinen, omringd door naaldbomen, die je hier niet verwacht in Vietnam.Een raar contrast met de palmbomen.Voor de duinen ligt een meer met prachtige lotussen erin. We horen ed karpers smakken. Nog net redden we het met de bezine terug naar Mui Ne. Je kan het onderweg wel kopen langs de weg,particulier, maar vaak wordt je dan uitgemolken. Veilger is het te halen bij de bezinepompen met een meter. Na de brommer ingeleverd te hebben maken we een duik in de zee. Heerlijk!!! De volgende dag vertrekken we weer,met de bus.Belooft bij de aankoop van het ‘open bus ticket' was een airconditioned, rookvrije bus dus geen mensen oppikt onderweg(zoals een lokale bus)maar dit keer klopt er niks van. De bestuurdersteekt een paar sigarettenop, de aircondition doet het nieten er wordt ene aantal malen gestopt om meer mensen in de open bus tickette krijgen. Maar goed,op naar de koele hooglanden in het midden.Dalat. Hier huren we ook een brommer en rijden naar de Lang Biang, een berg van 2169m hoog. Hier klimmen we omhoog door de naaldbomendoor, naar de top. Het weer zit niet mee, het regent vaak. Maar we zetten door als echte Nederlanders en bezoeken oa een paar pagoda's,kathedraal en het Crazy House. Dit laatste gebouwd door een dochter van een politicus, een erg artisieke en fantasierijke vrouw.Zie de fotos van dit aparte ‘huis'. Ter afsluiting bezoeken we de danlat waterval, het is al sluitingstijd maar na wat gesmeek maogen we toch nog naar binnen en gratis ook, We hebben nog niet echt lekker gegeten in Vietnam, maar op deze avond verandert dat. Op aanraden van de Lp die we eigenlijk niet meer zovaak raadplegen, gaan we langs bij een fantastich restaurant.We eten hier 2 avonden, zo lekker is het. We eten oa gergrilde garnalenpasta op suikerriet, die je moet verwerken in rijstpapier samen met oa verse kruiden en sla.Gehaktin Lalot bladeren en dan gegrild, dit spant de kroon. We kunnende overheerlijke smaak helaas niet via de computer laten proeven.... De lotussalade is ook niet verkeerden de vis in caramelsaus,...hmmmm.. We zullen jullie niet langer lekker maken.
De volgende ochtend weer de bus in, verder naar boven en naar de kust.Daar heb je Na Thrang, niet veel meer dan een strandplaats.Voor ons duseen korte stop, even de zee in en ‘s avonds weer de bus in.We hadden voor zitplaastenbetaalt maar we krijgen een bed. Alleen maar beter.Zo kunnen we ook nog een beetje slapen.
Hoi An is meer onze plaats.Een leuk stadje met oude Frans coloniale huizen. Na een hotel voor een redelijke prijs te hebben gevonden(dit wordt steeds moeilijker in Vietnam), besluiten we gewoon wat rond te lopen. De temperatuur in hoog opgelopen, het is aardig zweten. Een Australier vergezeld ons en samen bewonderen we deze leuke plaats die op de Wereld erfgoed Lijst staat. Aan het einde van de middag brengen we een kort bezoekje aan de vlakbij gelegen zee voor een duik.Zoals altijd komen er allerlei verkopers op je af, met manden fruit, kettingen, sigaretten, ansichtkaarten.' cheap, cheap, for you'. Please, you buy then you make happy day for me.' You also lucky, now happy houer' En ga zo maar door. Een mank lopende man komt langs met Vietnamese kranten.We nemen een biertje en gaan dan weer achterop de brommer bij de man die op de afgesproken tijd weer terug is gekomen.Met z'n drien op de brommer, het past.Nu neemt hij een andere route, allerlei weggetjes gaat hij in.Een klein beetje zenuwachtig worden we nu.Maar gelukkig, hij brengt ons precies terug waar we begonnen.Wisselgeld heeft hij natuurlijk niet, maar we wisselen het wel voor hem.Met een sagrijnig gezicht neemt hij het afgesproken bedrag aan.We zien een hoop sagrijnige gezichten in Vietnam.Tenzij je ergenseen behoorlijk geld bedrag uitgeeft dan komt de lach.Wat ook het vervelende is datde vele touristen die hier komen voor 2 tot 4 weken, genoeg geld hebben en dat ook allemaal schijnen te willen uitgeven.Er wordt dan niet of nauwelijks afgedongen, wat toch echt wel nodig is,Vietnamezen onderling doen dit ook.Wat als gevolg heeft dat er dus steeds meer betaalt wordt voor iets, enze nietlager willen gaan met hun prijs. Anderen betalen immers ook die prijs! Afdingen is echt nodig hier, voor alles maar dan ook alles. Zelfs voor een fles water. Hue is een stukje verder naar boven.Eens(1802-1945) dienden deze stad als politieke hoofdstad tijdens de 13 heersende keizers. Nu op de werelderfgoedlijst, het Citadel genoemd. We kiezen ervoor om met een dagtour mee te gaan, zo hoeven we een keertje niet te zoeken, onderhandelen,enz. Het Citadel is groot, we kunnen niet alles uitgebreid bekijken zo groot.Een gedeelte is jammer genoeg verwoest door de oorlog, nu wordt het gerestaureerd. Maar we zien prachtige gebouwen hier. Nadat we zien hoe wierrook wordt gemaakt en de beroemde hoedjes, gaan we langs bij verschillende Tombs(grafkamers), waarcvan we er eentje bezoeken,de Tu Duc.De dag wordt afgesloten met een korte rit over de Song Huong (Perfume) rivier. Meteen dezelfde avond stappen we in de nachtbus, dit keer echte zitplaatsen.Van slapen komt dus niet veel.Om 0500 worden we bij Ninh Binh eruit gezet, dit hadden we gevraagd.Dit gebied moet je namelijk niet missen!Na een paar uurtje slaap te hebben ingehaald huren we fietsen en gaan naar de de plek waar ze bootjes met roeier verhuren. Hier varen we op een rivier, langshoge massieverotsformaties, soms door een grot eronderdoor. Laat de fotos maar spreken. Dankzij Patricks oplettendheid zien we op een rots een pagoda, waarvandaan je een goed uitzicht zou kunnen hebben.Na de prachtige booottocht gaan we hier dan ook heen, een vermoeiende maar wederom fantastisch mooie klim omhoog. Het doet een beetje Chinees aan, de trap. Het uitzicht liegt er niet om.De klim is het zeker waard. We fietsen weer terug, Yvonne met een lekker band, het geeft een vermaak voor de Vietnamezen, ze lachen zich rot.Wij lachen niet, nadat 2 vrachtwagens vol ons voorbij rijden, propvol met blaffende honden. We willen niet weten wat ze daarmee gaan doen.Eigenlijk weten we het wel We besluiten maar om goed gebruik te maken van de fietsen en gaan op zoek naar een plek om te eten.Hoewel we het in andere landen niet erg en zelfs lekker vonden om ‘op straat' of lokaal te eten, bij het aanzicht van een aantal taferelen hebbenwe daar in Vietnam geen zin in. Bovendien kom je dan 9 van de 10 keer op noodle soep uit.Volgens de Lp kan jevan2 usd de hele dag eten.Ja, 3 x per dag noodlesoep dus. Nee bedankt. Er blijftin Ninh Binh een optie over, een restaurant waarvan de eigenaresse een Nederlandse vriend blijkt te hebben.Deze komt even gezelligmet ons babbelen, hij woont die dag precies 3 jaar in Vietnam. Hij is er zeker van dat hij hier niet de rest van zijn leven wil wonen.Ook bevestigd hij ons vermoeden dat de vracht met honden geslacht gaan worden en opgegeten. BBRrrrr. De volgende ochtendhuren we een brommer, niet vanwege de lekke band maar de afstand die we gaan afleggen is niet op de fiets te doen. We gaan via ene prachtige route,naar Cuc Phuong Nationaal park,Vietnamsbelangrijkste NP, benoemd in 1963.Werijden hier een beetje doorheen, maken een korte wandeling en bezoeken het Endangered Primate Rescue Center. Een opvang voor bereigde apen. In het begin staat een bord waar alle sponsors opstaan,we zijn trots dat Nederland zich een aantal keer vertegenwoordigd, zoals met de apenheul, een paar dierentuinen,embassade.We zien vele vele apen, verschillende soorten, die allemaal gered zijn uit de handen van stropers, of die geboren zijn hier.De meest mooie apen zijn hier te vinden.Vele Eurpeanen werken hier, ofzijn vrijwiliger, het is ook in handen van 2 Duitse biologen.Maar goed dat deze opvanger is!!!Vele apen worden dus gevangen genomen en eidigen als ingredient voor een Chinees medicijn of op de tafel, levend, en worden de hersenenvan de aapgegeten.Het is te triest voor woorden. We rijden terug een haast nog mooiere route,de weg kronkelt langs rijstvelden, rotsformaties.Zie wederom de fotos.

De volgende dag nemen we de lokale bus naar Halong Bay. De touristen trekpleister van Vietnam, hier verzamelen zich honderden en honderden mensen om op een boot door de meer dan 3000 eilanden/rotsen die in de zee liggen,te varen. Het staat wederom op de werlederfgoedlijst en niet voor niks. Ondanks de vele touristen zie je nog steeds hoe mooi het hier wel niet is. We hebben ok een tour geboekt, de enige optie tenzij je miljonair bent en een boot voor jezelf kan huren, voor 3 dagen en 2 nachten.We blijven fotos maken, vooral als de zon ondergaat is het uitzicht verpletterend. Op het grote Cat Ba eiland blijven we 1 dag en 1 nacht. Hier maken we een wandeling naar een top wat zoveel zweet oplevert dat jeje tshirt kan uitknijpen.Heet en klam.Maar mooi uitzicht.Op straat zien we de vele potten met zeepaardjes in alcohol en bakken met zeesterren.Ook slangen en ander ongedierte stoppen ze in de potten en de vloeistof drinken ze. Onderweg doen we ook een druipsteengrot aan, eentje van behoorlijk voormaat en is versierd als een kerstboom met gekleurde lichtjes binnenin.We vertrekken iets eerder want er schijnt een storm op komst te zijn. Als we terug komen van de boottocht vertrekken we naar Hanoi.Getoeter overal.Het regent. We worden zowat letterlijkuit de bus geduwd en stappen bijna in een dode rat waarvan de ingewanden er grotendeels naast liggen.Het zoeken van een hotel begint weer.Aan de LP hebben we niet veel, de prijzen zijn verdubbeld en wat je ervoor krijgt is niet veel.We moeten vele aflopen om dan uiteindelijk een kamer voor een redelijke prijs gevonden te hebben.Een smoezelige kamer maar de mensen zijn vriendelijk en internet gratis. Hanoi is druk, vies en bepakt met touristen.Het stikt van de ‘tourist info' bureautjes, helaas moeten we ze af om een treinticket te kopen naar Sapa,helemaal in het noorden van Vietnam.De ene prijs na de andere volgt. Van 50 dollar tot 16.De ene leugen volgt na de andere.Blijkt bij het ene bureau de goedkope tickets uitverlocht te zijn,bij de andere niet.Uiteindelijk komen we uit op 17 usd voor een slaaptrein. Sapa:De slaaptrein reis verloopt goed, de trein is bij lange na niet vol,onze 6persoons cabine delen we met 2 Vietnamezen. En zo komen we in deochtend aan in Lao Cai, vlakbij de grens met China en een uurtje rijden van Sapa vandaan.Een minibusje brengt ons daarheen,onderweg nog meer mensen oppikkend. Het aanbod is groter dan de vraag,zodat wanneer er mensen mee willen ze letterlijk aan de armnaar een busje getrokken worden terwijl een andere busje dat ook probeert. Een hotel is gauw gevonden maar het weer blijkt die dag niet op te knappen, het blijft regenen. Het is hier wel heerlijk koel.Mooi om te zien zijn de ‘minority' mensen hier,in hun originele kledingdracht, sommigemet manden op hun rug. Helaas zijn de meesten hier om je achterna te lopen met hun koopwaar. We informeren voor vervoer naar China, en 1 bureau (op aanraden van een nederlander zijn we hierheen gegaan) is erg eerlijk en vertelt ons dat we dit gemakkelijk zelf kunnen doen. Ook dat de wegen op het moment niet goed zijn en het boeken van een tour niet veel zin heeft.Fijn om zo'n eerlijk persoon te ontmoeten,ze zijn er dus nog! De volgende dag is het droog en besluiten we de gok te wagen door een brommer te huren en wat van de omgeving te gaan zien. We krijgen wel een paar buitjes later onderweg maar het blijft grotendeels droog. Prachtige uitzichten over de rijstvelden!! Een paar keer ondervinden we wat hindernissen door een paar ‘landslides' maar we komen erdoorheen.We blijven fotos maken.Op de helft genieten we van een biertje in een dorpje.Onderweg zien we vele mooie mensen, ieder in hun eigen kledingdracht.De meesten ziojn erg vriendelijk en vinden het (nog)leuk om op de foto te gaan. Sapa was een mooie afsluiting van Vietnam. We hebben een vele mooie dingen gezien in vietnam maar persoonljk vonden we de mensen niet erg vriendelijk, op ene paar uitzonderingen na. Momenteel zijn we aardig wat mensen tegengekomen die er hetzelfde over denken. Het tourisme in Vietnam is de afgelopen 2 jaar met 10%gezakt zei iemand. Afijn, op de 29ste verlaten we Vietnam. op het laatste momenten denken ze ons nog evene uit te melken, maar de koek is op. We houden vol en zo wordt ons laaste ritje een brommerritje naar de grens voor de juiste prijs. Dag Vietnam.!