29/9/08 t/m 27/10/08: China Zoveel moeite hebben we moeten doen om het visum voor China te krijgen, het landdat meer dan 1.3 miljard inwoners kent,de meeste luchtvervuiling heeft,beschermde dieren opeet,dat tibet onderdrukt, en je China Loney Planet in bezit zal nemen. Willen we hier nog wel heen? Eigenlijk hebebn we niet veel zin meer maar we hebben grof betaalt voor het visum en het zal een eenmalig bezoek worden.We zijn ook nieuwsgierig wat het land ons brengt. China is 231 keer zo groot als Nederland, en we hebben 30 dagen de tijd. Daarom kiezen we ervoor om 2 provincies te bekijken, Yunnan en Sichuan.Dan op de weg naar Beiinglangs Terracotta warriors.Dit zijn de twee meest bezochte provincies, maar er schijnen dan ook mooie dingen te zien zijn.:) Yunnan provincie. 29/9: We komen de grensovergang bij Hekou heelhuids over.Het meisje bij de pspoortcontroleheeft alleen geen idee hoe ze Yvonne's naammoet invoeren in de computer, wat is nou mijn naam, duijst of van leeuwen en wat is de voornaam.Leg dat maar eens uit. Maar we komen er samen uit.Dan moeten de tassen door de scanner.Gelukkig waren we van te voren al gewaarschuw door 2 andere touristen dat ze je reisgids van china afpakken.Dus Yvonne heeft hem op haar buik geplakt en een trui erover. We laten de gids van Japan zien. Nee, meer boeken hebben we niet hoor. Dan is het om 1800 en lange,(13 uur)hobbelige busrit naar Kumming,een paar honderd km naar boven toe.Het is een slaapbus maar daar is dan ook alles mee gezegd. Geen airco en roken is toegestaan, volop.Het eerste stuk van de weg is zo slecht dat je letterlijk gelanceerd wordt van je zitting.Het is alsof je op een grote rodeostier zit, of ligt eigenlijk. Maar de complimenten voor de bestuurder, die weet de grote bus over de modderige weg vol kuilen en plassen water veilig te vervoeren. In Kumming aangekomen nemen we meteen onze vervolgbus naar Xiaguan(Dali City), om vervolgend weer een bus te nemen naar Dali , de oude stad. Dan hebben we het ook wel gehad. We vinden al vrij snel een kamer, ondanks dat het deze eerste week van oktober Vakantie is in China.(GRRR) Het valt ons meteen op dat de mensen hier een stuk vriendelijker zijn dan in Vietnam. Waarschijnlijk komt dat omdat ze het hier aardig goed hebben en ons niet zozeer ‘nodig hebben'. Enfin aangekomen in Dali oude stad.Rondom Dali is een muur waardoor je inderdaad het gevoel krijgt in een andere wereld te zijn of terug in de tijd. Leuke,sfeervolle straatjes wisselen elkaar af. Mooie bestrate weggetjes en huisjes van traditioneel steen architectuur en hout.We maken kennis met de lokale bewoners' de Bai'. Dali ligt op 1900m hoogte voor de Jade Green Mountains. Leuk om zo voor onsChina's eerste bezienswaardigheid te ontdekken. Ook hier zijn de mensen wederom erg vriendelijk en het fruit super goedkoop. We nemen een bezoek aan de' drie Pagodas park' en spenderen daar 3/4 van de dag. Het is een groot gebied met diverse tempels waarvan Chongseng tempel er boven uit steekt. Vanaf deze tempel heb je een prachtig uitzicht over het park, de pagodas en in de verte Erhai Hu meer. We nemen de nodige kiekjes en vertrekken op de fiets in de regen richting het Erhai Hu meer de zevende grootste zoetwater meer van China. We boeken een vlucht naar Chengdu in Sichuan provincie om zo tijd te winnen. Wat ons 50 euro pp kost dus geen drol. En een hoop reistijd scheelt. Onze planning wijzigt hierdoor een beetje. Eerst maar de Tiger Leaping Gorge doen dan naar Shangrila vervolgens terug naar Lijiang en vanuit Lijiang naar Chengdu. ‘s avonds wonen we een familie diner bij in het hostel bij met nog een aantal andere backpackers.Zo proeven we wat van het chinees eten, wat overigens totaal anders is dan de chinees in Nederland. 2/10 een lokale bus pikt ons op voor het hotel , nou ja ongeveer. We moesten letterlijk achter de bus aan rennen en nog een keer uitleggen waar we heen wilden in het chinees.Het leuke van dit is dat je met enkel Nihao( hallo)niet ver komt. Dus de inmiddels beroemde Lonely planet maar raadplegen. Gelukkig staan daar ook de chinese tekens achter elk stad of bezienswaardigheid. Na wat gestuntel eindelijk op weg. We praten met een chinees meisje die ook blijkbaar moeite heeft met de Engelse taal. Maar het hindert niet ze redt zich aardig en we komen zo wat meer te weten over china en Yunnan provincie. Tiger Leaping Gorge. Aangekomen in Qiaotou ( Tiger leaping gorge dorpje) worden we erop gewezen eerst even entree te betalen voor het behoud van de gorge. We vinden een plek in een leuke guesthouse met zijn aparte gastvrouw/man(?) Jane. ‘s avond eten we beide een maaltijd bereidt met Yak vlees ( kruising tussen os en stier/koe die voornamelijk in Tibet en Nepal voorkomt) Yvonne heeft de dag erna last van diarree. Of dat nou door de Yak vlees komt of de doner kebab in Dali, we zullen het nooit weten. Dus dan maar rustig door de Tiger Leaping gorge heen. We doen hem aanvankelijk met een ander frans stel die met een auto vanuit Frankrijk door Europa -Turkije- Kazachstan,Kyrgystan en Pakistan hebben gereden. Je onmoet zo de gekste mensen. Een ding is in iedergeval zeker reizen is in.Net genoemde landenkomen steeds meer in.Zuidoost Azie is al niet meer interessant,mensen willen steeds meer naar landen waar geen of weinig touristen komen. We doen de gorge in twee dagen tijd. Het is een adembenemende loop door een kloof met telkens de Jinsha rivier in het vizier. De kloof is trouwens een van de hoogste ter wereld. Na de beruchte 28 bends bereiken we een uitzichtpunt op ongeveer 2600 m hoogte. Een klein chinees oud vrouwtje wacht ons lachend op.5 yuan om ophet uitzichtpunt te mogen staan. Zonder problemen geven we het geld aan haar. Na wat chinees gebrabbel mogen we door. We nemen afscheid van de Fransen en besluiten in een guesthouse bijna halverwege te verblijven. Een prachtige kamer met uitzicht op de bergen. De laatste dag van de trek is wederom weer verbluffend mooi. Geen woorden voor!! Na een ontmoeting met een Engels stel dalen we af naar de rivier zelf. Een vermoeiende afdaling en dan te bedenken ook weer omhoog te moeten. Hijgend en puffend komen we aan op Tiger leaping stone ( Middle section) nemen de nodige foto's en hop weer naar boven. Het zonnetje schijnt goed dus lekker heet. Maar zonder meer de moeite waard. Tiger Leaping Gorge we zullen je niet gauw vergeten!! Diezelfde middag reizen we met het Engels stel naar Zhongdian oftewel Shangrila. Een 2 uur durende minivan rit naar 3200 meter hoogte. Zhongian-Shang-ri-la of in het tibetaans Gyalthang: In principe een Tibetaanse stad. Ook weer erg sfeervol. Het is er wel erg koud en nat dus dan maar onze warme North face trui en jas aan.(Gekocht in Nepal voor een onnoemelijk laag bedrag.)Je proeft zo inderdaad een stukje Tibet. We bezoeken de inmens prachtige Ganden Sumtseling Gompa monastery en de bij behorende Tibetaanse dorp. Het is er zo mooi dat we bijnade gehele dag hier vertoeven. We sluiten de dag af met een bezoek aan detempel in de oude stad zelf. De winkeltjes puilen uit met souvenirs; belletjes yak truien,sjaals en wolletjes, schilderijen en allerlei andere leuke prulletjes. Op het plein nemen we wat lokaal voedsel en bekijkende plaatselijke dans voorstelling.Elke avond wordt er gedanst door de lokalen op disco achtige chinese muziek erg plezant om naar te kijken. Beentjes naar links armpjes omhoogvoetjes van devloer en dat allemaal uitgevoerd door zo'n 100 man. De plezier straalt ervan af. LEUK!!! Omdat we niet stil kunnen zittenhebben we meteen al weer een busjegeboekt naar Lijiang. Lijiang De busrit ernaar is adembenemend mooi. Besneeuwde bergtoppen boven de groene valleien.Lijiang bestaat uit een oude en nieuwe stad welke je vanf de heuvel in het Black dragon pool park goed kunt zien. In dit park vertoeven we de rest van de dag genietend van de prachtige bezienswaardigheden. Het stadje zelf straalt op en top knussigheid uit, ook al is het toeristisch, een ieder zal zich er thuis voelen.Straatjes omhoog, omlaag lopend vol met bochtenwerkbestraat met oude keien. Afgewisseld met glasheldere kanaaltjes, gevuld met allerlei vis, welke vroeger diende als water voorziening. Het plaatsje heeft de reusachtige aardbeving uit 96 doorstaan en hierna is hetmeteen op werelderfgoed lijst gezet. Het is een plaatsje waar je gewoon lekker doorheen wandeld, een terrasje pakt of in een van de vele knusse tentjes gaat zitten.We genieten van nog meer lokaal voedsel dat gewoon op straat wordt klaargemaakt.Soms is het gewoon uitproberen, dan pakt het goed uit, soms niet.De Chinezen eten letterlijk van allles,dingn waar wij van gruwelen. ‘s avonds wonen we een origineel naxi concert bij. Origineel, omdat er leden bij zitten die over de 80 jaar zijn en op hun sommige eeuwenoude muziekinstrumenten spelen. Ook wordt er gezongen door het ruim 30 man grote orkest, onder leiding van meneer Xuan Ke. Deze oude getalenteerde man heeft vroeger westerse muziek gestudeerd en hierdoor 21 jaar in de gevangenis moeten doorbrengen. De muziek die we luisteren is oud, prachtig, en het orkest is ook intrigerend om naar te kijken, de instrumenten en de wijze, sprekende gezichten van de oude Chinezen.Heel mooi. Niet alleen overdag maar misschien ook vooral ‘s avonds is het een plezier om door het stadje heen te lopen. Alle lichtjes,gekleurdelampioenen, weerspiegelend in het water, maken het zo sfeervol dat je helemaal niet naar bed zo willen.Maar we gaan toch, want Patrick is zo dapper hij staat de volgende ochtend vroeg op om een stel heel mooie plaatjes te schieten voordat jan en alleman door de straaten banjert.(we dachten dat de Chinese vakantie voorbij was maar lijkt er niet op) Zie voor jezelf. China valt ons erg mee, we hebben het best naar ons zin hier en het feit dat de mensen over het algemeen erg vriendelijk zijn helpt natuurlijk ook.Wat ook anders is ten op zichte van de afgelopen 5 maanden dat de mensen je hier ‘met rust' laten.Geen getouwtrek aan je.Heerlijk.Heel af en toe wel,maar dat is dan van zeer korte duur. We zijn eigenlijk erg wantrouwend geworden in zuid oost azie tov de mensen,wat vervelend is, want 9 van de 10 keer hebben ze goede bedoelingen hier. Het nadeel is dat de mensen hier ongeloofelijk veel roken, eigenlijk met name de mannen. Overal, ook al staat er een bordje verboden te roken,wordt er gerookt.Qua vervoer zijn de airconbussen dan ook heerlijk omdat er daarniet gerookt wordt.En vliegen natuurlijk.En oja, hadden we al het rochelen en vervolgens het uitspugen genoemd? Overal hoor het onsmakelijke geluid, gespuugd wordt er veel.Zelfs in de bus waagde iemand om zijn sputum in het gangpad te doneren. Na een vuile blik van Yvonne gebruikte hij even later een plastic zakje.Oh, en oja, niet te vergeten de toiletten.Die zijn heel sociaal gebouwd, zodat je kan kletsen met je buurvrouw. Lage muurtjes, geen deuren.En een gat in de grond, maar dat zijn we al gewend van de afgelopen maanden.Maar goed, des te meer waarderen we het weer als we een ‘gewone' wc vinden. Hele kleinekinderen hebben het makkelijk, zij dragen een broekje waarbij de billen bloot zij. De moeders houden de beentjes omhoog en zo kan het kind dan plassen.Het heeft geen luier aan.Plassen voor hunkan dan ook overal, ook midden op straat.We weten niet wat viezer is, dat of het geluid en het zicht van rochel op straat. Op 8/10 maken we de vlucht naar Chengdu, in de Sichuan provincie, ten noord oosten van de Yunnan provincie.We zijn beniewd of de de LP weer moeten verstoppen bij de douane ophet vliegveld.We zullen het zien. Sichuan Chengdu We worden inderdaad gefouilleerd op de luchthaven van Lijiang, Yvonne heeft de LP weer onder haar trui en deze wordt ontdekt.'What is this?' wordt er gevraagd. ‘A book' is ons antwoord en dan schijnt het goed te zijn.We mogen verder en een uurtje later staan we in Chengdu. Met de bus gaan we naar het centrum, het is inmiddels tegen tienen ‘s avonds.We stappen uitvlakbij een groot hotel, dat er duur uitziet.We weten dat er in deze tijd van het jaar grote kortingen worden gegeven en dat is hier ook het geval. Met enkel gebarentaal krijgen een super de luxe kamer,incl ontbijt wat de volgende ochtend uiteraar een chinees ontbijt blijkt te zijn.We maken onze weg naar ene ander hotel, hostel, waar goed engels gesproken wordt-dat is goud waard hier. We kunnen hier van alles regelen, bustickets, een tour naar de panda'sen een vliegticket om uit China te komen.(Die hadden we namelijk nog niet.) Het vliegticket vanuit China naar Japan wordt via Zuid Korea, hebben we onlangs besloten, het ligt mooi op de weg en er schijnen enkele mooie dingen te zien zijn. We regelen een busticket naar de natuurparken overmorgen, en een tour naar de panda's voor de volgende dag. Op de dag zelf brengen we een bezoek aan de Green Ram tempel, de oudste Taoist tempel in de omgeving.Mooi. Na een goede nachtrust in dit keer een dorm,staan de Panda's op het program. En dat is fantastisch. Ongeveer 50 panda's leven hier, met meer onderweg, is een vrij mooie omgeving voor ze-vooral tov de panda's in Hongkong die in het met betonnen ruimte moeten doen-.Wat een mooie beesten, we kunnen ze goed van dichtbij zien, ze hebben net hun eten gehad-bamboe-het enige wat ze eten en dan rusten ze uit voor de rest van de dag. We zien ook de rode panda,meer haast een soort vos, met hun prachtige dikke staarten. Een hele ervaring om deze beesten voor het eerst in het echt te zien, maar wat triest tegelijkertijd, dat we ze alleen kunnen zien, achter een hek.In het wild komen ze niet meer voor ende vraag ofze bezig zijn met een reintregatie project wordt negatief beantwoord. ‘De panda is ons icoon voor China, we houden van ze en hier worden ze goed behandeld, in de natuur gaan ze dood'.Met andere woorden, zonder panda verliest china zijn gezicht, dan maar achter de tralies houden waar ze veilig zijn.Heel erg jammer. En dan is het de dag erna vroeg op, en een dag in de bus,naar het noorden van de Sichuan provincie. We rijden door de omgeving waar in mei de aarbeving heeft plaatsgevonden. We zien nog duidelijk wat het heeft aangericht. Hier ligt het Jiuzhaigou NP, en het is wonderschoon.Je betaalt een flink bedrag, 30 euro pp voor de dag, maar het is het zeker waard.Turquise meren,watervallen,omringd door naaldbos waartussen loofbomen/struiken staan die op het moment aan het kleuren zijn, en om het af te maken, besneewde bergtoppen die hier bovenuit toornen, als de kaars op de mooie versierde taart. Bussen rijden op de Y vormige weg in het park, op en neer en op en neer, om de vele touristen te vervoeren.Terwijl het nu eigenlijk nog niet zo druk is, het toursiten aantal is sterk gedaald na de hevige aardbeving in mei dit jaar.Je kan op en af de bus zo vaak je wilt, zodat je stukken kan lopen tussen de ‘hoogtepunten' in.We doen ene beetje van beiden zodat we het park globaal kunnen bekijken in een dag.We blijven Wauw zeggen, keer op keer. Zie de fotos. In de ochtend en als de zon onder is, daalt de temperatuur hier behoorlijk, we zijn gekleed in dikke trui en jas. Heerlijk,om de kou weer eens goed te voelen. De volgende dag zien we het niet minder mooie NP Huanglong.We reizen hierheen met eenIsraeli stel. Er zijn trouwens ontzettend veel Israeli hier, we zien niet anders. We komen erachter dat het vakantie tijd is in Israel, dat verklaart een heleboel:). De tocht erheen is al fantastisch, grootse valleien maken dat we ons klein voelen.We gaan hoger en hoger zodat we letterlijk op sneewhoogte komen. Huanlong NP staat op de werelderfgoedlijst om zijn kalksteen terrassen op zo'n hoogte dat het de enige plaats in de wereld is.Er wordt dan ook weer een hoge prijs voor gevraagd.Maar hier krijgen we met onze Padi duik pasjes een studenten korting, op zulke momenten is het toch handig dat ze geen engels kunnen:) Wederom mooie plaatjes, zie voor jezelf op de foto's.In dit park, beiden staan trouwens op de wereld erfgoedlijst, maken we een rond wandeling. Het hoogste punt hier is rond de 3500m , we merken het aan de ijle lucht. Vele Chinezenmaken gebruik van de zuustof flesjes die te verkrijgen zijn. We denken dat deze 2 parken heel dichtbij komen van wat het mooiste is wat we gezien hebben. In Songpan overnachten we, een leuk rustigdorpje.Het heeft een mooie stadsmuur en we vinden een goed hostel en een plek waar het goed eten is, dit hadden we al vernomen van een familie lid die hier eerder geweest is.Rarara... Ze zijn blij met onze komst, sinds de aarbeving hebben ze moeten sluiten en nu nog zijn we slechts met een handvol touristen. Dan is het vroeg op de volgende ochtend, om 0600 zitten we in de bus.Een lange, lange, lange rit.Niet eerder dan 1700 komen we aan.Tterug in Chengdu. Omdat we hiervandaan gemakkelijk de trein naar onze volgende bestemming kunnen halen. En dat doen we dezelfde avond nog, om 2100 vertrekt de 16 uurdurende treinreis naar Xian.Uiteraard is diteen slaaptrein, compleet met slaapmat, kussen en dekbed.We slapen best. Shaanxi Xian We komen dus rond enen ‘s middags aan en zoeken een hotel aangeschreven door LP(wat hebebn we het boek vaak in ons handen en oh, wat zijn we die gids zat)dichtbij het station gelegen. Na het gewoonlijke afdingen(dit moet zeker in dit seizoen en is gebruikelijk)zetten we onze tassen neer en lunchen wat.Dan meteen regelen voor de dag erna, bezoek aan de Terracotta Warriors, en het kopen van een treinticket voor de dag erna. Dat is lastig, niemand bij het loket, niemand van de omstanders die zich verzamlen rondom de twee blanke mensen, ook niet de politieman die zich nieuwsgierig inmengt.Helaas, ook methet beetjehulp die LP geeft door zijn kleine vocabulaire, we komen er niet uit. Dan maar terug naar het hotel. Hier staan 6 meisjes achter de bali te hangen en springen allemaal tergelijk op als we de bali naderen.Gelukkig kunnen ze engels wat we al wisten en hun schrijven voor ons op in het chinees wat we willen. Dus weer terug naar het station en klaar is de klus. Ja de bevolking in China is enorm, zoals eerder genoemd meer dan 1.3 miljard. De dichts bevolkte provincie is Guangdong,alleen al de eerste maanden van dit jaar zijn 1 miljoen baby's geboren!En er wonen al 100 miljoen.Dat er dit jaar nog meer baby's zijn geboren heeft wellicht ook te maken met het feit van de olympische spelen, je kind geboren in dat jaar, nou nou! Een ding wat nog erger is, heeft te maken met het feit van de One Child policy, wat nog steeds van toepassingis.Als een vrouw/meisje zwanger is, laten ze eerst uitvinden of het een jongetje is. Als het een meisje is, laten ze het weg halen. Omdat ze maar 1 kind mogen hebben, willen ze de familie naam door laten gaan en dat kan alleen maar als er een jongetje wordt geboren.Gelukkig denkt de nieuwe generatie anders, maar er zijn nog vele mensen die zo denken. Je merkt het goed dat er zoveel mensen wonen in China,altijd zijn er mensen op straat, altijd is de bus vol, of trein vol.Het gaat niet goed met het milieu in China,zoals iedereen al weet.De woestijn Gobi schijnt steeds dichterbij Beijing te komen, de steden zijn gehuld in smog. Dar merken we goed in Xian, als we de volgende ochtend naar de Terracotta Warriors gaan.Een waas hangt over de stad, net een vroege ochtend mist maar nu blijft hij de hele dag hangen. De duizenden terracotta soldaten en hun paarden, bedekt met een dikke laag aarde,zijn ontdekt in 1974, ruim 2000 jaar oud. Grote betonnen hallen zijn hierover heen gebouwd, wat het er niet mooier om maakt maar zo blijft het iniedergeval goed bewaard en de opgravingen zijn nog steeds aan de gang. Wat we dan nog niet weten, op het moment dat we naar deze eeuwenoude beelden staan te staren, er in Nederland een mooi nieuw leven wordt geboren, Cora en Ahmed hebben een babytje!!! Donja is haar naam. Hoera!!! Shanxi treinreis:‘s avonds weer de trein in. De trein heeft eventjes vertraging, dat is niet erg maar wel als je in een wachtruimte staat met duizenden Chinezen,met jerugzak op niet wetende wat er gaat gebeuren. En dan ineens, mensen gaan inbeweging, dringen zich naar voren. Sommige gaan rennen, wij niet we hebben toch een vaste plek. De perrons zijn vol, de trein is lang,minuten lopen voordat we het goede compartiment hebben gevonden -na een korte snauw en een vinger in de goede richting.Onze plek is al bezet, de mensen hebben hun kaartje niet goed gelezen.Wij laten ons kaartje zien.Ze pakken hun hebben en houden mee,en verhuizen.De cabine bestaat uit 3 bedden boven elkaar, wij hebben de onderste. Het beste plekje.Bovenin de minst prettigste, een beetje om claustrofobisch van te worden.Een jong stelletje knijpen hun neuwen dichtzodra wij onze schoenen uitdoen.Het stinkt ook.We verbergen ze onder de dekens.Ze bieden onswat te eten aan.We nodigen ze uit op onze bedden. En zo praten weeen tijd, hun oefenen hun engels en wij een beetje chinees.Elke week maken ze deze trip, in de nachttrein van huis naar universiteit.We pratentotdat over de luidsprekers een stem klinkt dathet tijd is om te slapen. En dan gaande lichten uit en iedereen is stil. Om0630 arriveert de trein op onze bestemming:Pingyao. Een leuk oud dorpje omgeven door een 6 km lange stadsmuur uit de Ming dynasty, ook weer op de werelderfgoedlijst.Een leuk stekje om even goed bij te komen en bij te tanken.De meeste Chinezen zien oude gebouwen, huizen als iets lelijks, herinnert hen aan de ‘slechte tijden'. Alles moet nieuw, de lelijkste betonnen gebouwen worden in snel tempo uit de grond gepompt.Terwijl de oude stadjes als Pinyao zo mooi zijn.Al wordt er een aardige kermis van gemaakt soms. Wat trouwens leuk is om te noemen, dat er vele brommers in China rijden op electriciteit.Geruisloos rijden ze achter je,en zoefen je voorbij. Op de 19e stappen we wederom ‘s avonds de trein in, we hebben inmiddels al over de 80 uur aan reisuren erop zitten in China.Het kaartje hebben we moeten regelen in een guesthouse, via de zwarte markt, anders niet te verkrijgen. Datong. Er is niet veel in Datong te zien of te beleven, we bezoeken hier alleen een ‘Dragonwall' , de grootste geglazuurde van China. De reden waarvoor we hier gekomen zijn, is dat we aan twee dingen een bezoek gaan brengen: Hanging Monastry:Een meer dan 1400 jaar oud klooster,gebouwd en letterlijk hangend in de rotsen. Erg mooi en apart om te zien. Yungang caves:Buddha beelden, meer dan 50.000, gebouwd in grotten. Ook meer dan 1500 jr oud.Indrukwekkend, dit heeft meer dan 60 jaar geduurd voordat het af was. Op de 22e zitten we wederom, maar voor de laaste keer in China, een hele dag in de trein.Onze laatste stop: Beijing. Na onze kennismaking met Jakarta wilden we eigenlijk niet meer naar een ‘grote vieze stad' , maar we wilden toch graag De muur zien en onze vlucht vertrekt trouwens ook vanuit Beijing. En we moeten zeggen, het valt ons eigenlijk best mee. We komen aan met de trein dus, en de stroom mensen die eruit komt is ongeloofelijk. Wat een mensen weer. Maar ja, dat is China.We verwachten Beijing in een witte waas gehuld, maarnee. Een strak blauwe heldere lucht.Misschien door het feit dat er een vrij harde, ijzig koude wind waait? We kwamen dus voor De Muur en die zien we.We gaan naar het ongerestaureerde stuk van de muur, omringd door niemandsland.Alleen maar bergen , geen mensen, geen winkels, niks. De muur zelf is begroeid met onkruid, afgebrokkeld.Maar je kan nog zeker goed de contouren zien van deze ellenlange muur(meer dan 6000 km).De enige mensen die we zien zijn wijzelf en de rest van de groep waarmee we deze tour doen.Echt fantastisch!Het is alleen ijzig koud, de wind is hard en heel koud.De snicker die we bijons hadden in de tas is bevroren. De dag erna bezoeken we nog het Zomerpaleis, wat ook erg mooi is maar ontzettend groot. En veel mensen.(Het is weekend.) Op de laatste dag doen we lekker niks,regelen nog wat laaste dingetjes en bezoeken het Tiananmen square, oftewel Plein van de vrede. Het is inderdaad een onwijs groot plein.Er kunnen meer dan 1 miljoen mensen op, nou we komen aardig in de buurt.Vele mannen in uniform die plechtig kijken.Eerder konden we er niet op, er was vanalles afgezet. Het zal vast te maken hebben met het bezoek van Jan-Peter ea aan China.Achter dit plein ligt de ingang naar de Verboden stad, welke we met opzet niet bezocht hebben, teveel mensen.. Ook proeven we nog even de beroemde Beijing Duck,overheerlijk, en dan is het afgelopen met China. Op 27/10 vliegen we naar Korea. We hebben genoten van China, maar terug komen we er niet. We vonden de mensen erg aardig hier, maar het zijn er gewoonweg Teveel...