5/11 tm 1/12: Japan.

Voor het eerst in onze reis staat er iemand op ons te wachten in een nieuw land.Twee iemanden eigenlijk... Vanaf de luchthaven hebben we 3 treinen genomen en op een station, een aardig eind van Tokyo af,staan we te wachten en te uit te kijken naar ze. Aoumi ziet ons als eerste, als ze ons voorbij lopen en we hard zwaaien naar ze.Aoumi ziet ons en trekt zijn moeder aan haar mouw. Wat een mooi jongetje ons neefje.Japans met ene vleugje Nederlands.We stappen in de auto en rijden naar hun appartement waar ze sinds ongeveer een jaar wonen.Modern japans ingericht,met een lage tafel en kussens op de grond.Nederlandse klompjes van opa en oma en papa hangen in Auomi`s kamer. Noriko tovert in een oogwenk een heerlijke maaltijd voor ons klaar.We stoeien een beetje met Auomi en dan worden de bedden klaargemaakt.Die liggen hier in de kast,matrassen en dekens en worden elke avond eruit gehaald en s` ochtends weer opgeborgen.Wel een werk maar zo hou je veel ruimte over. De volgende dag moet Noriko weer aan het werk en Auomi naar het kinderdagverblijf.Wij doen een dagje rustig aan.

Weer maakt Noriko iets lekkers klaar,echt japans compleet met zeewier en tofu.Aoumi is al meer gewend aan ons en houd wel van een potje stoeien. Na nog een nachtje slapen nemen we afscheid, we komen aan het eind van de maand weer bij ze terug voor 3 nachtjes.

We worden afgezet bij het station en na een keer overstappen ,gaan we in de beroemde Bullit trein, oftewel de Shinkansen express.Deze trein zoeft met zo`n 300 km per uur over de rails. Deze trein is niet echt goedkoop,maar wel handig als je ergens supersnel wilt zijn. De Koi: We komen aan in Naraoka, onze uitgaansbasis voor het bezoek aan de Koi karpers.Dit is iets wat we al lange tijd van te voren hebben gepland.Via een website heeft Patrick contact gelegd met Joshi, een japanner lid van de INVC. (international Nishiki koi promotion center) Met hem gaan we een dag mee,want de komende 3 dagen iser een soort van Koi tentoonstelling.De eerste dag is voor de echte handelaren, daarna geopend voor publiek.Japan is het mekka voor de Koi liefhebbers.Patrick is dan ook opgewonden. Om 0900 ontmoeten we Joshi en de groep Nederlanders met wie we de dag doorbrengen.Allemaal lid van de NVN-koi vereniging,zij zijn al 9 dagen bezig met de koi te bekijken en kopen er ook een paar.Voor ons is het alleen `kijken kijken niet kopen.` We gaan langs bij een aantal handelaren, slechts een greep uit de groep van 600 in deze vallei.En hier zitten de echte jongens.We kijken onze ogen uit.Ook brengen we een bezoek aan het Koi museum en een schilder die koi schilderijen maakt. Aan het eind van de dag gaan we naar de eigenlijke koi show, hier staan honderden kleinezwembadjes metkoi.Hier zien we de prijswinnaars. We slapen een een luxe hotel wat Joshi voor ons geregeld heeft, 1 van de weinige overnachtingsplaatsen.Een beetje boven ons budget maar we laten onszelf maar even verwennen.De volgende dag lekker uitslapen en dan genieten van een uitgebreid ontbijtbuffet.We lopen een beetje door de omgeving en `s avonds nemen we de nachtbus naar Osaka.

Het heet een nachtbus,sleeping bus, maar van slapen komt er weinig.Want het blijken gewoon stoelen te zijn die je een stuk achteruit kunt zetten.Afijn, we zijn wat gewend niet klagen... Osaka: Een flinke stad, 2.5 miljoen inwoners.Het ondergronds metrostelsel en shoppingcenter gecombineerd met bus en treinstelsel vormt voor ons ene geheel doolhof.Help!!!!Waar zijn we?Waar moeten we heen?! Maar we komen er uit.

Voor we het weten hebben we telefonisch een hostel geboekt en staan we oog in oog met mooie kasteel Osaka-Jo.Gebouwd in 1513 maar helaas verwoest door oorlog, weer herbouwd en weer verwoest.Zoals je het nu ziet is het gebouwd in 1931.Er zit een prachtige muur omheen en gracht. De slechte nacht en geloop en gezoek zorgt ervoor dat we vroeg onder de wol liggen. Nou, dons moeten we zeggen.Want het jeugdhostel van 25 euro pppn (!') (ja nu huilen we)heeft donzen dekbedden verwarmde toiletzittingen.We slapen als roosjes. We kunnen ons eigen ontbijt klaarmaken in de keuken.En dan is het op naar het openluchtmuseum.Met de metro.

En dan gebeurt er iets waar we al lang bang voor zijn. De drukste ochtendspits is al voorbij maar het is toch nog steeds druk. We zetten onze grote rugzak in een hoek(de andere is bij noriko) en gaan lekker zitten op het bankje.Onze kleine rugzak houden we bij ons.Yvonne bladert wat in de LP en patrick droomt voor zich uit.Het is een flink aantal stations naar de plek van bestemming. Ineens kijkt Patrick op en wijst naar de hoek waar de rugzak Stond. Wat nu is de hoek waar de rugzak Stond. Wat nu is er een grote leegte.De rugzak is weg! Gestolen! Onee!Wat nu? Yvonne stapt uit de wagon en patrick kijkt nog een keer goed rond. Maar dan sluiten de deuren zich en blijft Yvonne achter op het perron, nu niet alleen de tas op het perron, nu niet alleen de tas kwijt maar ook haar man.... Patrick neemt weer een metro terug enYvonne een voorruit, dus een metro terug en Yvonne een voorruit, dus we lopen elkaar weer mis. Maar gelukkig vinden we elkaar weer.Nu alleen nog de tas. We lopen naar het hoofd van de tas. We lopen naar een kantoortje op het perron en daar doen we ons verhaal, helemaal van de kaart.Heel professioneel wordt er een aardig meisje bij gehaald die vloeiend engels spreekt en details noteert.Onderwijl wordt er rond gebeld. Gelukkig zit er niks waardevols in de tas, want al dat soort dingen houden we ten alle tijden bij ons.Maar toch erg vervelend. Dan, binnen enkele minuten, wordt er teruggebeld dat de tas gevonden is! Wat zijn we blij!Het meisje leid ons naar het station waar de tas gevonden is.Het blijkt dat een oplettende reiziger de tas uit de metro heeft gezet en naar het loket heeft gebracht, denkende dat hij verloren was.Alles zit er nog in. We zetten onze reis weer voort, reuze opgelucht.

Heel interressant en leuk om te zien zijn de oude traditioneleboerenhuizen,als een soort openluchtmuseum opgezet.`s Middags bezoeken we de wijk Kita met zijn Umeda toren, een soort van futuristische Arc de Triomphe. Dan nemen we `s avonds weer de nachtbus, naar nagasaki. Dit is het meest zuidelijke punt voor ons waar we naar toe gaan. Japan is behoorlijk groot;9x groter dan Nederland!In de kleine maand dat we er zijn kunnen we dus maar een gedeelte zien.Bovendien wordt het ook te kostbaar om te veel te willen zien.Vervoer neemt een groot deel van ons dagelijks budget in.en de overnachtingen.Eten kan je nog vrij goedkoop, maar je kan het ook zo duur maken als je wilt.

Nagasaki .Ook ruim een half miljoen inwoners,maar een lekker overzichtelijke stad.We komen hier voor de geschiedenis van de Atoombom op de stad in 1945,maar ook voor een stukje nederlandse geschiedenis.En zo hebben we al in heel wat landen wat Nederlandse historie gezien, in Indonesie(jakarta)Thailand(rivier Kwai)en Korea(schip Hamel). We bezoeken eerst het bom momunent,opde precieze plek waarop 9/8/1945 de atoombom insloeg, de 2e in japan.Niet ver daar vandaan het Bom museum,met alle informatie die je maar wilt weten.Wat moest dat een hel geweest zijn,in 3 sec tijd werd een diameter van 1 km verwoest, totaal werd ruim 3 km helemaal vernietigd.Vlakbij een park met een vredesbeeld. De volgende dag besteden we ook in nagasaki. Een paar tempels ,waaronder de zeer aparte Fukusai-ji Kannon, in de vorm van een schilpad met een Godin bovenop.Binnenin de op 2 na grootste pendulum. Om 11:02 mogen we de grote bel luiden, het preceize tijdstip dat de bom insloeg. Bij de suwa -Jinja, een groot shrine, zien we vele ouders aankomen met hun kinderen gekleed in traditionle kimono`s. Van Noriko hebben we gehoord dat het op 15/11, (ja, Ad`s verjaardag) Kinderdag is en dat ze dan zo verkleed gaan.Erg schattig om te zien. En zo zien we nog een aantal bezienswaardigheden,waaronder dus een stukje Nederlandse geschiedenis;Oranda zaka, betekent mensen van holland.Nederland dreef aardige handel met Japan vanaf midden 17e eeuw tot eind 19e eeuw. Er is trouwens ook heel heel Nederlands gebeuren gebouwd, het heet Huis ten Bosch.Een soort van mini Nederland.We zijn er niet geweest,we wachten op het echte Nederland straks.

We overnachten op een leuk stekje in Nagasaki. In echte Japanse stijl;we hebben een kamer voor onszelf met bamboematten op de vloer net als bij Noriko.Het bed zijn de matrassen die uitgevouwen worden.Het ligt trouwens heerlijk.Het heeft een wat ouder echtpaar als eigenaren.De meneer is echt eenalleraardigst mannetje,spreekt een paar woorden engels, en verontschuldigd zichzelf letterlijk elke halve minuut daarvoor. 'i am so sorry, so sorry.' We moeten slofjes aan, zoals gebruikelijk, en hij zegt tegen patrick dat hij zo n grote sterke man is. Het heeft maar 5 kamers, maar we moeten wel elke avond aangeven hoe laat we precies onder de douche willen.Zo maakt hij een schematje rekening houdend met de andere gasten.De japanners die we tot nu toe ontmoet hebben, zjin behoorlijk gestructureerd.Alles op schema.Dus zo ook het vervoer stelsel, behalve uiteraard de beroemde Shikansen trein, loopt alles tot nu toe op tijd.En dan echt op de seconde op tijd.Heerlijk.

Shimbara schiereiland. Hier gaan we heen als een dagtrip vanuit nagasaki, het ligt er ongeveer 2 uur rijden vandaan.Lekker groen groen.Het plaatsje Unzen is ons doel.Dan eerst met de kabelbaan omhoog {dit is uit tijdsoverwegingen besloten, niet uit luiheid] maar dan even klimmen naar de top van mnt Fugen,1395mvoor een mooi uitzicht op de vulkaan Myoken,waar nog wat rookpluimpjes uitkomen. Beppu. Daar komen we op Ad's verjaardag aan,nog gefeliciteerd schoon-papa! Beppu bulkt van de geothermische activiteiten,overal zie je stoom opkomen.Hier heb je 2 soorten ‘hot springs', de ene soort om naar te kijken.Dat doen we dan ook, we bezoeken er 4,waarvan 1 mooi rood gekleurde en modderpoelen.Dan is het tijd om te relaxen.De andere soort ‘hot springs' is om in te zitten.'onsen' heet heet in japan,hete baden.Er zijn heel veel soorten,we kiezen er eentje uit. Daar genieten we eerst van een heet zandbad.Je moet je voorstellen, een soort van grote kattenbak,dan zonder de drollen uiteraard. Van onder komt hete stoom dus het grit waar je in ligt is verwarmd. Daar ga je dus helemaal inrollen. Dan is het tijd om jezelf helemaal te douchen, goed inzepen en afspoelen.En dan in de hete baden.En het is heet.Let wel je moet geheel naakt,dus even wennen voor ons die nooit naar een sauna gaan.Maar het is dames en heren gescheiden dus dat scheelt. Helemaal ontspannen komen we naar buiten.Heerlijk dat het regent, de koude regendruppels koelen onze verhitte gezichten af. We hebben trouwens alle tijd goed weer, het is herfst in Japan.in het noorden is sneeuw gevallen maar hier in het zuiden is het mild klimaat, s avonds koelt het wel even af maar overdag kan je haast in je t-shirt lopen. We slapen in een gloednieuw hostel,met van allerlei faciltiteiten voorzien. Voor een bed in een dorm betaal je ongeveer 20 tot 25 euro.Maar ze zijn dan ook prima.Als je geluk hebt zit er gratis internet bij, want dat is vreemd genoeg in japan prijzig:bijna 1 euro voor 10 min op zijn minst.

Op de 16e nemen we een vroege bus naar Hiroshima.Waar op 6 augustus 1945 de eerste atoombom viel. In het prachtige met herfstkleuren versierde memorial park is een mooi herdenkingsmonument met een eewige vlam.Deze zal pas gedoofd worden wanneer de laastste kern wapens vernietigd zijn.Het A-bomb Dome is verklaard tot werelderfgoed, een oud gebouw vernietigd door de bom dat is blijven staan als herinnering. Waar Hiroshima nog meer bekend om staat is het vlakbij gelegen ‘drijvende torii'.Een van de meest gefotografeerde bezienswaardigheden van Japan.En het is mooi,opvallend oranje steekt het uit het water. De volgende stop is Okayama.Hier bezoeken we een hele mooie tuin, aangelegd in de laat 18e eeuw.Patrick ziet meteen alweer wat prachtige Koi karpers... Een kwartiertje met de trein en we komen aan in Kurashiki.Romantische straatjes,een kanaal ertussendoor waar de wilgentakken in het water hangen.bovenop een heuvel met een mooie tempel en uitzicht. Het is aardig fris geworden, een heel verschil met het zuidelijke gedeelte van japan,hoe noordelijker je gaat hoe kouder.Zo kunnen we alvast een klein beetje wennen aan de kou in Canada, die veel ongenadelijker zal zijn...

Japanse mensen zijn heel erg beleefd, en praten op zachte toon.Hard praten is er niet bij. Buigen is een normale vorm,als begroeting en als bedankje,maar dan bv niet in de supermarkt. Hemeji;Hier stoppen we op de weg naar Kyoto. Een wel heel erg mooi kasteel,Hemejij-jo, gebouwd in 1580 en nog totaal in zijn originele vorm. En ontzettend groot ook, omin het kasteel zelf te komen moet je door verschillende poorten en langs muren, het was extra goed beschermd tegen indringers.Dan in het kasteel zelf zijn er 6 verdiepingen.Indrukwekkend zeker. Kyoto. Hier blijven we een paar dagen omdat er zoveel te zien is hier.De stad zelf niet erg aantrekkelijk vinden we zelf. Behalve het Gion district, bekend omhaar geisha`s.We maken daar een rondwandeling,begleid door een japanse schoonheid.Ze vertelt over de japanse cultuur en over de geish`s,die eigenlijk Geiko`s worden genoemd hier,en de meiko`s,dat zijn leerling geisha`s. We hebben geluk, we `spotten` een geisha,die vluchtig over straat loopt. Eigenlijk hebben we genoeg van tempels, zoveel hebben we er al gezien de afgelopen maanden. Maar de Kinkaku-ji,ook genomed Gouden tempel, is wel erg mooi. De Gunkaku-ji,een andere mooie tempel is helaas `under construction`, maar de tuin is adembenemend mooi,de aarde bedekt met een laag mos en de bomen in de herfstkleuren erbij geven een prachtige combinatie. Fushimi-inari Taisha,een looppad op een berg waar honderden Torii`s achter elkaar staan opgesteld.Grappig zijn de vossen, die als een boodschapper van een of andere god wordt gezien.

En we wilden wel eens een sushi -aan- de -lopende- band restaurant meemakenmeemaken(hier kaiten-sushi genoemd).Echt heel erg leuk en lekker, en lang niet zo duur als in een echt sushi restaurant.Zo kan je de kosten zelf in de hand houden,want elk schoteltje dat je van de band haalt heeft een vaste prijs, in dit geval 137 yen. Ook proeven we Okonomiyaki,een soort van pannekoekje met van alles erin,hmm Er zijn zoveel verschillende soort plaatsen waar je hier kan eten,elk verschillend van prijs.De Shokudo is een meest bekende en gangbare, je herkend het aan het plastic eten dat inde etalage staat opgesteld.Niet erg aantrekkelijk om te zien trouwens. Wat je hier in Japan zowatop elke hoek van elke stad ziet, zijn frisdrank automaten.Gevuld met frisdrank maar ook koffie, in blik!ja, echt waar, warme koffie in blik...Er zijn zoveel van deze apparaten, dat er 1 is voor elke groep van 20 mensen.

De laatste dag in Kyoto doen we het rustig aan.Beetje internetten, alvast wat youthhostels boeken voor de komende weken en we regelen een auto voor in Vancouver. Ook willen we de hoogdte pagoda van Japan bekijken, deze ligt op een kwartiertje af van het station.We checken uit in het hostel en met al onze spullen nemen we de metro naar het station, met de bedoeling om daar de grote tas in een kluis te doen.Deze zijn altijd aanwezig op alle stations, je kunt zelfs je bagage vooruit laten sturen als je geen zin hebt ermee te lopen.Helaas zijn alle kluisjes, maar dan ook alle kluisjes, bezet.Er zijn er honderden,maar we maken geen kans.Er zijn mensen die zelfs hun kleine handtas in een kluis doen.Geld teveel? Eindelijk vinden we een oplossing, waar je je baggage kunt laten versturen, kunnen we ook onze tas kwijt.Mooi, daar zijn we vanaf.Want onze bus naar de volgende bestemming gaat pas om 23:15.Zo zijn we er even vanaf en gaan we de pagoda bezoeken,mooi is ie.

Het station van Kyoto lijkt wel een stad op zich, wat een ding.Futoristisch zeker, met zijn 9 roltrappen in de buitenlucht kom je op een dakterras waar je een uitzicht hebt over de stad en over het station zelf.Ook japan is al gehuld in de kerstsfeer, en kerstliedjes spelen volop. We lopen wat af hier, en raken een paar keer de kluts kwijt.Je zou hier dagen lang verstoppertje kunnen spelen zonder elkaar te vinden. Vele en vele winkels en vele en vele restaurants, die allemaal vol zitten en waarbij sommige zelfs een rij staat.Het is weekend en dit keer zelfs een lang weekend.De Japanners nemen het ervan. Wij als arme backpackers nemen genoegen met een bakje noedels van de 7eleven.Maar waar moeten we het nou eten?Buiten is het gruwelijk koud en donker.Wevinden in het shoppingcentre een rustig plekje waarbij we niemand in de weg zitten.Maar binnen 2 minuten komt er een soort van bewaker naar ons toe die ons wegbonjourd.Dan maar naar buiten.Tja, waarschijnlijk vonden ontsierden we hun ‘prachtige' straatbeeld van het shoppingcenter? Voor delaatste keer in Japan maken we gebruik van de nachtbus.Deze heeft zelfs blikjes drinken en thee en koffie aan boord, de chauffeur is zo aardig ons hierop te wijzen.En moe van al het geslenter vallen we in slaap,worden we wakker, vallen we in slaap, worden wakker,enz enz.

Vroeg in de ochtend arriveren we in Kofu, onze overstap naar Kawaguchiko.Na een ontbijtje stappen we weer in de bus, en een uurtje stappen we dan eindelijk uit vlakbij bij onze eindbestemming: Mnt Fuji!! Het is een stralende dag,glasheldere lucht en zo kunnen we Hem in volle glorie bekijken, wat een ding!Een oud vulkaan, die de hoogste berg is van japan, maar liefst 3760m hoog. We checken gauw in bij het hostel,welke trouwens de beste is van allemaal,en nemen dan een kabelbaan naar een uitkijkpunt.Helaas staat de zon niet erg goed, maar ja je kunt niet alles hebben. Het is nu officieel ‘off season', om de berg te beklimmen.Om dat te willen doen moet je hier in juli en augustus zijn.Maar dan ben je niet de enige...We zagen een filmpje in het visitor center van de zomer en het was in kolonne lopen. We lopen naar beneden en maken nog een wandeling rondom het nabij gelegen meer, vanwaar we ook eenmooi zicht hebben.En dan is het wel welletjes voor de dag.Zoals gezegd, het hostel waar we verblijven is voor ons de beste van allemaal, misschien komt het ook omdat het lekker rustig is.Maar het is van alle gemakken voorzien, zo ook een tv kamer met een groot breedbeeld waar we ‘s avonds lekker filmpjes kijken.

Dat we geluk gehad hebben met het mooie weer de eerste dag, merken we de volgende dag.Het is bewolkt en grauw en mnt fuji is bijna geheel verborgen achter de wolken. Maar we wagen de gok en nemen de bus die ons leidt naar het zognaamde 5th station,op ongeveer 2300m hoogte. Het is nog steeds erg mistig maar voor eventjes maken de wolken plaats en zien we eenglimps van de top.We lopen nog een klein stukje over de lavabrokken,een bewijs dat deze reus van een berg eens een leven leidde als vulkaan.De koude wolken,mist,dansen door de naaldbomen,en dan,uit het niets,dwalen er piepkleine sneewvlokjes neer op de grond. En zo,heeft mnt Fuji nog meer een wit laken om zich heen,de volgende dag. We hebben fietsen gehuurd en fietsen heen wat af,langs meren waarin de majesteuze verschijning zich weerspiegelt. Met een bezoek aan een mooi shrine sluiten we de dag af. Dan is het de volgende dag afscheid nemen van mnt Fuji en op naar Tokyo,waar we rond het middaguur aankomen.Als je alleen al het metrostelsel ziet op papier wordt je al gek.Er zijn een flink aantal lijnen en daar ook weer een onderverdeling in.Zo slaan ineens de deurtjes van de poorten dicht waar je je kaartje moet laten checken.Het blijkt dat onze dagkaart niet geld voor die lijn.Maar we komen er uit, al neemt het veel tijd in beslag.En als je net alles door hebt hoe het werkt is het tijd om weer weg te gaan.

We blijven maar 1 nachtje in Tokyo,genoeg voor ons.Onze slaapplek is een backpacker hostel, met de soort backpackers die je eigenlijk wil vermijden.De soort die figuurlijk op de grond voor de computer ligt aan de msn, sterke verhalen vertelt aan het thuisfront.Het soort dat na 22:00 het nodig vind om op de slaapzalen luidruchtige conversaties te voeren. Velen denken dat ze uitzonderlijk zijn en willen dat dan ook laten merken.De gesprekspartner wil ook laten merken dat hij ook wat intressants meemaakt en ook ‘cool' is.

Vaak gaat hetongeveer zo: (australier en amerikaan).

pers A:Hay,wha u did todajj?

pers B:No much mate,i was to fuc(&#$ tired.

.pers A:Yeh,way to much booze last night.

pers B:Wright,no more for me tonight man. pers A:How did you sleep last night? I felt those fuc(&#$ spirals from the matrass.

pers B:Yeh,i know.But i slept 2 nights in an internet cafe on some tatami mats

pers A:Huh?

pers B: yeh, you' ve never done that?

pers A:Oh, yehwhen i wasin Londen for a few months I did something like that,weird man

pers B:Yeh,weird.

pers A:So, were u going after Japan

pers B:Not sure man, i think i hang around here at bit longer.Then hit home for christmas. Havn't spent christmas at home for 8 years

pers A:Yeh,wright. When i finish this teaching job i will head to south america.Then I will see.Got plenty of time man.

pers B:Have you been to Mongolia?

pers A:No, but i so wanna go there! pers

B:Yeh, itsawesome man,nobody goes there.I send like 10 postcards from there. After that I went to Tibet.

pers A:Yeh, Tibet is cool man.Went there 3 times.

Enzovoort enz. Afijn, Tokyo.We hebben dus een speldeprikje gezien van de stad,de Tokyo Tower in zijn opvallend oranje kleur en in eiffeltoren stijl.En een prachtige Japanse tuin.Ook al regende het. In Tokyo -en zowieso in heel Japan- zie je weinig tot geen vuil op straat.Maar ook geen prullenbakken,wat lastig is. En dan zetten we weer koers naar Noriko en Aoumi,waar we op donderdagavond de 27e aankomen.Het weekend spenderen we samen.We bezoeken een filmset niet ver van hun vandaan waar een aantal films zjin opgenomen.En een mooie tempel en pagoda.Een van de laatsten die we zullen zien op onze reis. ‘s avonds tovert Noriko weer een heerlijk maal op tafel.Op zondag gaan we naar het hoogste bronzen boedha beeld ter wereld.En met zijn 120 m hoge verschijning is hij ook indrukwekkend.We gaan ook met een lift in het beeld zelf,wat ook erg apart is.De tuin met teientallen koi karpers trekt de aandacht. Dan is het noodle shop voor een grote kom met heerlijke noodles.We bezoeken nog een tempel waarbij de koi's weer in de belangstelling staan en een huis in oud Japanse stijl.Een volle dag.Maar Auomi heeft nog genoeg energie om nog even te spelen.Hij houdt van spelen met zijn sumo worstelaars van origami papier en van worstelen met elkaar in het echt. Op maandag is het afscheid nemen van ze, en van japan.En van Azie.Om 17:30 stappen we in het vliegtuig naar Canada.