USA: Dallas,11 op 12 december.Een overstap.

Voor hetinchecken voor de USA is een speciale afdeling,hier wordt grondig alles doorgenomen.Verschillende formulieren ingevuld en iedereen moet zijn schoenen uit doen.Het is maar goed dat je 2 uur van te voren aanwezig moet zijn voor de vlucht, want je hebt je tijd nodig om alles te doorlopen.Met 6 man wordt gekeken op de monitor die onze grote rugtassen scant.'Do you have any fruit or vegatables with you?' Nee, dat hebben we niet, zo langzamerhand weten we wel wat niet mee mag aan boord.Geen etenswaar,vloeistoffen, nagelschaartjes,daarvan zijn weer al heel wat kwijtgeraakt. 'Are you sure u don't have any fruit or vegetables with you?' 'Yes, we are sure'. Later als we alles achter de rug hebben en voor de gate iets uit de tas willen halen, zien we tot verassing dat er toch nog een appel in zat van het ontbijt....We peuzelen hem lekker op,American airlines is krenterig, er wordt alleen drinken aangeboden.De vlucht is mooi, we krijgen de vreemdste landschappen onder ons te zien,althans zo lijkt het vanuit de lucht. We hebben niet veel tijd in Dallas om iets te zien, komen s'middags aan en moeten de volgende dag alweer weg.Toch gaan we nog even naar de plek, of de buurt, waar president JF Kennedy is doodgeschoten in 1963.Een groots monument dat we persoonlijk nou niet om naar huis te schrijven vinden,is bij het museum te vinden dat aan hem gewijd is.Helaas al dicht. De dieseltrein is collosaal,een grote reus.

Op de terugweg worden we vergezeld door 2 lokale mannen,eenblanke en de ander een kruising van Will Smit en Samuel E Jackson.En met een echt Texaans accent( Dallas ligt in Texas)en dronken kop raken ze met ons aan de praat.Het is alsof we in een filmset zitten. Helaaswaren dit ookmensen zonder thuis.

Ons onderkomen voor de nacht is weer eens exeptioneel.We hadden het al vooruit geboekt, via de beroemde website Hostelworld.Het is in een gewone woonwijk,waarvan op elke hoek een kerkgenootschap is.We lopen er aan voorbij, het blijkt een gewoon woonhuis te zijn en de letters Backpackers zijn voor een groot deel afgebladderd.Er hangt een briefje bij de voordeur dat je maar achterom moet lopen en maar moet hopen dat er iemand opendoet. Dat doen we maar er doet niemand open,er blijkt nog een achterdeur te zijn en deze staat wijd open.Het is romellig binnen maar er is geen mens.We besluiten met de telefoon binnen te bellen naar de eigenaar, die antwoord dat hij vanavond wel aankomt, ja negen uur is goed. Na ons bezoekje aan het Kennedy monument en gegeten te hebben komen we terug.Inmiddels een aantal andere backpackers.De eigenaar is er niet om 9 uur, en we zijn eigenlijk wel een beetje moe nadat we ‘s ochtends om 5 uur open waren en uit Vancouver vertrokken zijn.De bedden zijn nog niet opgemaakt en kunnen geen linnen vinden.Tegen tienen is hij er nog niet.Weer bellen.Eindelijk ,half elf geweest, komt er iemand binnen 'i know i'm late, but at least i'm there'. Vooruit dan maar. Even later zitten we toch gezellig met hem te babbelen, hij blijkt een Bulgaar te zijn, en zo praten we over bulgarije, onze eerste vakantiebestemming samen.En dan geeft hij ons linnen en er moet nog even een matras worden gepakt maar dan liggen we ook en binnen een paar min vallen we in een diepe slaap.

Om 1230 de volgende dag zijn we alweer aan het inchecken voor onze volgende vlucht, naar Montreal.We eten een echt Amerikaans ontbijt aan de overkant van het hostel.Gebakken eieren met bacon die zo vet en hardis dat je het door midden kan breken,gepaard met een bakje met ‘grit' erin, wat het precies is weten we op heden nog niet, en een glas jus orange met uiteraard een dikke laag ijsblokjes.Maar goed, alles beter dan Mc D, die op elke hoek van elke straat van elke land vertegenwoordigd blijkt te zijn.(als je het boek nog niet gelezen hebt, lees het dan:'Fastfood nation' , en je gaat nooit meer naar een fastfood resataurant,als je er al heen ging) We vliegen weer met American airlines,dus weer schoenen uit en dit keer worden we er ook nog eens uitgepikt om gefouilleerd te worden en tassen worden persoonlijk nagekeken.(dit keer echt geen fruit erin). Dat was onze eerste aanraking met het Amerika.