Costa Rica: DEEL 1 : 4/1 t/m 16/1

Weer een nieuw avontuur.Ander klimaat,andere taal,andere cultuur.Ander voedsel,ander vervoer,andere valuta. Dus betekent opniew omschakelen.En dat neemt tijd,energie. San Jose De 4e van januari komen we aan, in de hoofdstad San Jose.We maken een uitzondering door heel luxe met een taxi naar ons hostel te gaan. Het lekkere van de taxi is dat je voor het hostel wordt afgezet, geen uitgezoek,geen bus,geen lopen met de rugzak.De prijs is er dan ook naar, voor de bus waren we hooguit 2 dollar kwijt, nu 20.Ja, met US dollars wordt betaalt,fijn twee soorten valuta:(. Het komt wel even uit, nu we nog geen Colonnes hebben,(costaricaanse munteenheid)en de Scotiabank,die in Canada prima werkte, onze bankpas nu weigert. Het hostel,gerund door een soort van stichting die Vrede en Gerechtigheid promoot,past precies in ons straatje.Na de rumoerige(lees onleefbare) dorms is dit hemel voor ons.´Quiet hours,no alchol&drugs allowed´.Perfect. We verkennen San Jose een beetje, veel tijd steekt in het vinden van een bank die onze rabopas accepteert,wat uiteindelijk lukt,en in het uitzoeken waar we precies gaan beginnen,hoe er te komen. Costa rica is erg ´in´ geworden,het stroomt over van toerisme.Een van de mooiste national parks waar weinig toeristen schijnen te komen,mede door de afgelegen locatie,moet je nu voor reserveren om je tent op te zetten in het park.En dat moet een maand van te voren.Gelukkig hebben we 6 weken hier,dus plannen dat we dat aan het eind gaan doen.

Alejuela en vulkaan Poas Op de 6e(Rene Gefeliciteerd!!!!!!Hiep hiep hoera!!)verlaten we de veilighaven van het hostel,opgezadelt met rugtassen,op naar de bus. De bestemming is Alejuela, en plaats op nog geen uur rijden van San Jose vandaan.Het is even moeilijk om een hostel te vinden.Dit is de uitgaansbasis voor vele die naar de vulkaan Poas gaan,welke wij de volgende ochtend zullen gaan bezoeken. We zijn genoodzaakt een taxi te nemen naar de vulkaan de volgende ochtend,daar de enige bus pas om 1030 aankomt en dan de wolken al het zicht zou belemmeren, volgens LP.Dus zijn we er in alle vroegte,al voor het park opengaat.Maar we zijn niet de enigen, er staat al reeds een rij met auto's te wachten.Maar het is dan ook prachtig,de vulkaan is nog steeds actief en heeft een krater van 1.3 km in doorsnede,waar een meer in ligt en stoom vanaf komt. Daar de enigste bus pas om 1430 weer teruggaat (lekker commercieel gedacht) hangen we wat rond,een beetje lezen enz.Ineens voelen we de picknic tafel waar we aan zitten, trillen en de grond trilt ook lichtjes.Een busje vlakbij staat te schommelen.Een aardbeving!Gelukkig een lichtje, maar een paar dagen later is er een flinke zoals jullie wellicht op het nieuws hebben gehoord,en zijn dan gelukkig ver daar vandaan. Om 11:00 kijken we voor de grap nog even of de vulkaan echt niet meer zichtbaar is en ja hoor, helemaal vol met wolken,niks maar dan ook niks te zien,LP heeft gelijk.

La Fortuna en vulkaan Arenal La Fortuna ligt op ongeveer 3 uur rijden van Alejuela.Het is dringen voor de bus,want wanneer hij aankomt(vanuit SJ) is hij al bijna vol.Het is een nek aan nek race met andere backpackers,die net als ons al in de starthouding staan met hun tassen en berekenen wat de beste kansen zijn waar te gaan staan als de bus arriveert. Het plaatsje is een en al toerisme,iedereen wil het lava zien vloeien van de vulkaan Arenal,de meest actieve van Costa Rica.Helaas is het te bewolkt als wij die avond ervoor gaan kijken,voor 10 usd pp worden we naar het uitzichtpunt gebracht,waar iedereen klaar staat met camera.Af en toe wijken de wolken opzij, maar niet op de goede plaats. Wel zien wevele ‘hummingbirds?' oftewel kooolibri, het kleinste vogeltje ter wereld.Erg mooi maar ook erg moeilijk om een goede foto van te maken!

Monteverde en santa Helena We nemen de onder toeristen bekende ‘jeep-boat-jeep' connectie naar santa Helena, een klein plaastje vlakbij heet NP Monteverde.Je betaalt wat meer dan je met lokaal vervoer zou gaan, maar het bespaard een aantal uren reizen,uitzoeken, en het is een mooie route.Dus stappen we eerst een busje in,en steken dan het Arenal meer over.Ook nu zien we de vulkaan in wolken gehuld.Het laaste stukje met het busje voert ons door een mooi heuvelachtig landschap en rond het middaguur arriveren we in santa Helena.De LP raad een wandeling aan naar een uitzichtspunt,welke we meteen gaan doen.Het blijkt een heel vervelend steile wandeling te zijn,en de hitte maakt dat we ons gek zweten.Maar bovenop waait het aardig en het uitzicht is mooi.Een Tico(naam voor bewoners van Costa Rica) vertelt over de aardbeving,de 2e,waar vele mensen bij zijn omgekomen. Beneden aangekomen lezen we ervan op het internet, vele mails van mensen die ongerust over ons waren en zelfs een oproep van de Ambassde uit Nederland.We hebben geluk gehad. ‘s avonds maken we een nachtwandeling met een gids,een jonge jongen die een behoorlijke kennis van de natuur heeft.We zien vanalles,agoutis(familie van de rat),ragoons(wasbeer) grijze vos,een piepklein kikkertje,een tarantula,maar het bijzonderste..... een Boa constrictor!!Verstopt in een bananenplant,(het reservaat was vroeger bebouwd)was wel heel bijzonder om te zien.

De volgende dag gaan we naar het eigenlijke Monteverde NP.Ook hier zijn we er vroeg bij, maar net als vele anderen...Toch hebben we geluk,we hebben een rustig pad uitgezocht en zo zien we een Coati,een tropische variant van de raccoon.Hij is er mak en totaal niet bang voor ons.Ook vele mooie vogels en het bos op zichzelf natuurlijk.Het wordt ookwel genoemd ‘cloud forest',daar het merendeel in de wolken ligt. Op de weg terug naar S Helena brengen we een bezoek aan een waterval.eerst moeten we een zogenaamde intree betalen ,iemand heeft een loketje gebouwd en vraagt 5 dollar.Dat dachten we niet, en draaien ons weer om,maar dan blijkt dat we mogen afdingen,dat doen we dan ook.Maar al met al de moeite waard. Naast Monteverde heb je het veel minder bezochte santa Helena reservaat, waar we de dag erna toegaan.Hier komen ‘slechts' 100 bezoekers per dag gemiddeld,waar in Monteverde dgelijks 500 mensen het park binnentreden.Toch is maar een klein gedeelte van de parken opgesteld voor publiek,en gelukkig maar!

Peninsula de Nicoya Costa Rica is maar een klein stukje groter dan Nederland,toch neemt het 8 uur reizen inbeslag om van Monte Verde naar Montezuma te komen.(hemelsbreed 80km) Dat komt oa omdat Montezuma op een schiereiland ligt, en dus na een busrit- die om 4:30 begint-, we een ferryrit maken en daarna nog eens een busrit. Je begrijpt dus wel dat we aarig afgepeigert aankomen,met een zweetlaagje op ons lichaam,ondanks dat het aan de zee ligt totaal geen briesje.We stappen meteen op ons gewilde hostel af,maar helaas deze blijkt Vol.Zo ook de volgende en de volgende daarna.De prijzen worden hoger en hoger.Zonder blikken of blozen worden er prijzen genoemd van 70 usd en meer.Maar aanhouder winnen en vinden een stekje.Dit blijkt later niet zo'n goed stekje,het bed valt bijna uit elkaar en de matras is zo flinterdun dat je de planken erdoorheen voelt,en het gat dat tussen een paar planken inzit.Een medewerkster verlegt een plankje waarmee dus ook het probleem wordt verlegd.Maar toch brengen we er de nacht door,en checken de volgende ochtend in bij onze eerste keus,een perfect hostel, waar je eigenlijk niet meer wegwilt.Er hangt een prima sfeer,een houten huis met houten cabines midden in het groen,waar aapjes tussen door slingeren(en je ‘s ochtende wakker brullen)Hier zien we ook ons eerste stinkdier. Montezuma is een heaven voor hippies en backpackers die eruit willen zien als hippies.Een klein plaatsje,wat eigenlijk alleen bestaat uit hostels,hotels,restaurants ed.Wat het leuk maakt is het mooie strand,waar het pal aan ligt. En daar maken we een mooie wandeling over,zien vele mooie vogels waaronder spechten,bearded herron ,apen en een mooie iguana.Af en toe een duik in de warme Altantische oceaan.

Helaas moeten we in de vroege ochtend een telefoontje plegen met de Rabobank.Waarom?Een paar dagen geleden wilden we pinnen in Monte Verde, we voerden pincode en desgewenst bedrag in.Maar er kwam geen geld uit,slechts een melding in het Spaans,dat er een miscommunicatie platsvond.Later,als we het rekeningoverzicht nakijken,blijkt tot onze grote schrik,dat toch het volledige bedrag is afgeschreven!!Help! Dat de Rabobank de Beste bank van Nederland is, blijkt wel aan het feit dat binnen 3 dagen het bedrag weer is teruggestort,terwijl de aardige mevrouw aan de telefoon zei dat het wel een tijd kon duren.Gelukkig maar,het leverde wederom veel stress op. Wat ook veel tijd en stress oplevert,is het boeken van een campeer plekje in het NP Corcovado,waar we graag willen. Alllereerst moet je al een maandvan te voren beginnen.Dan moet je van de website een formulier invullen,dan kijg je een nota toegemaild.Deze moet je uitprinten,daarmee naar de bank.Deze betalen,voor een bep. datum,dan krijg je een bonnetje en deze moet weer gefaxed of gemaild naar het park.Dan sturen zij weer een bevestigings bericht.... Dus tussen al deze regelzaken door, brengen we een bezoek aan het nabij gelegen park Cabo Blanco, dat dankzij een Zweeds/Deens stel nog bestaat.Het was bijna allemaal omgekapt voor landbouw,als zij er geen stokje voor hadden gestoken,waarvan de een met zijn leven ervoor heeft moeten betalen.. Het is een droog tropisch regenwoud,met een pad dat na 2.5 uur lopen uitkomt op de zee.We komen onderweg een grote groep Coatis tegen,en zien een prachtige specht met een rode kop. Liberia en naar de grens Op de 15e verlaten we de hippie strandplek,om 0530 vertrekt de eerste bus terug naar de ferry,waarna we op een bus naar Liberia stappen,ons uitgangspunt naar de grens met Nicaragua.We blijven hier een nachtje,om orde op zaken te stellen en uit te rusten.In het hostel is de baas een aantal backpackers aan het helpen, hun tas met paspoorten en camera is gestolen in een park en hij helpt ze met vertalen ed.Even later vertelt hij nog meer ‘leuke' verhalen over fraude met creditkaarten en drugshandel in een hostel dat nu opgedoekt is.Fijn.Ja, onze tassen zijn continue aan onze zijde,dag en nacht.Geen seconde verliezen we ze uit onze ogen, het zijn als kleine kinderen die je in de gaten moet houden.Inmiddels zijn we er aan gewend, en weten niet beter. Eeen goede nachtrust hebben we toch,en die hebben we nodig voor de volgende dag,want dan gaan we de grens over!Costa Rica tot ziens! (wordt vervolgd!)