Nicaragua:16/1 t/m 24/2

Een uitstapje naar het buurland,waar we eigenlijk maar 2 dingen willen zien;Granada,om zijn mooie koloniale huizen/gebouwen, en Isla de Omepete, een eiland in een meer,gevormd door 2 vulkanen. Het grootste land van Midden Amerika.Zeker 50 % leeft onder de armoedegrens.We merken meteen dat dit land een stuk armer is dan CR.Meer chaos, meer vuil om de straat,meermensen die onsnodig hebbenom een centje meer te verdienen. Grensovergang De grensovergang is een uitdaging op zich.Het meest onefficiente en chaotische gebeurtenis die we tot nu mee hebben gemaakt. Als we de grens naderen passeren we al een lange rij met vrachtwagens, en als we uitstappen mogen we meteen in de lange rij voor ons stempeltje om CR uit te gaan.We worden vergezelt in de rij door vele en vele geldwisselaars,wij hebben ons geld al gewisseld in de bus.Nu dus 3 valuta op zak, Colonnesvoor CR, Cordobas voor Nicuragua enUSD voor beide.Na ons eerste stempeltje is het lopen naar de volgende rij, hier worden we vergezeld door mense die de formuliertje verkopen die je in moet vullen als je een kand in/uit wilt, en welke gewoon gratis zijn.Na een kwartier komen we erachter dt we in de verkeerde rij staan, dus op naar de volgende.Nicaragua wil 7 USD pp als je het land in wilt.Daar krijg je als buitenlander dan ook een naast een mooi stempeltje ook nog eens 3 formuliertjes voor,die je later bij land verlaten weer moete inleveren.Dan moeten we uitzoeken welke bus we moeten nemen naar onze bestemming.Er staan veel bussen, en hordes mensen, nou zoek maar eens uit. Het opwaaiende stof, en de hitte helpen niet mee.Het blijkt dat we niet op de goede plek staan,we moeten naar een andere plek.De meeste mensen zijn aardig hulpvarend,ookal is ons Spaans nihil,we komen er meestal wel uit.Dus naar de andere plek.Maar eerst een smal poortje door, waar 2 mannen in uniform van beide kantenmensen erdoor laten, maar eerst 1 USD pp betalen,voor de vormwerpen ze nog even een blik in je paspoort.En dan staat daar de bus diewe moeten hebben.We worden er zo razendsnel ingeloodst,dat als we zitten we nog even zeker willen weten of we in de goede bus zitten.Ja hoor, zegt de jongen, en hij laat ons wel weten wanner we moeten overstappen.Mooi.We kunnen opgelucht ademhalen.Bordjes met eten gaat de bus door en buiten worden nog meer mensen letterlijk de bus ingesleurt,uit de handen van taxichauffeurs.Na ruim 2 uur passeren we het bord met Granada erop, en vragen ons af of de jongen ons niet is vergeten ons te waarschuwen.Maar dan ineens stopt de bus, worden we gewenkt,de bagage wordt er vliegensvlug uitgehaald,een busje van de andere kant wordt tegengehouden en wederom vliegensvlug worden wij en de bagage het andere busje ingeloodst.Dat we al de volle prijs hebben betaald in de andere bus, doet er niet toe, er wordt nog een bijdrage verwacht welke we zonder tegenstribbelen uit handen geven.We worden weer in de beet genomen netjes gezegd, maar ja gelukkig gaat het om kleine bedragen en ze zullen het nodig hebben. Granada We zijn naar Granada gekomen om de mooie koloniale gebouwen te bezichtigen,en die zijn er genoeg.Leuke straatjes met gekleurde huizen.De mooie kathedraal die aan het Parque Centraleligt.De stad is gesticht in 1524 en ligt aan het Lago de Nicaragua,hetzelfde meer als waarin Isla de Ometepe ligt. Jammer van het vele afval dat maar op straat ligt te liggen,vooral in het gebied van de Mercado,de markt,waar wij ons hostel hebben.Een prachtig gebouw met hoge plafonds ,grote deuren en schommelstoelen.Deze vind je trouwens overal naast de vele hangmatten. Een dagje besteden we hier met gewoon rondlopen en foto´s maken.We lopen nog even naar het meer en kopen onderweg een cocosnoot die we leeg drinken.Ook hier vinden we de kleine groene mango´s,die hard zijn en je met zout eet.Aan het einde van de dag verwennen we onszelf met een massage van blinde mensen.Dit is een speciale stichting,ook bekend in Azie,die blinden opleid tot masseurs/masseuzes en zo veel beter betaald krijgen en een beter leven krijgen.We kiezen voor een nek/rug massage enontspannen lopen we de deur weer uit. De volgende dag nemen we een ´chicken bus´(lokale bus)naarVulkaan Mombacho,niet ver van Granada vandaan.Nog steeds actief,enhet hoogste punt meet 1345 m.Dat ligt weer in het zogeheten ´cloud forest´, we zien vele en vele bromelias in de bomen gepaard met boomvarens. We huren een gids met 3 Amerikanen en maken zo een mooie wandeling,langs drie kraters.Op sommige plekken ruik en zie je af en toe een pluimpje rook uit de grond komen.Op de lager gelegen gebieden rondom de vulkaan zijn koffieplantages,waar we een bakje koffie proeven. Als kudde vee worden we weer in de vrachtwagen geloodst met vele andere toeristen,het steile pad omlaag.Wees gerust, er zitten stoeltjes bovenop zodat je kan zitten.En dan weer het busje terug naar Granada.Deze busjes zijn vaak oude schoolbussen uit Canada,en die het nog prima doen hier.Het feit is dat ze pas gaan rijden als hij vol is, en vol is Vol,als sardientjes in een blik.Op een gegeven moment komt er iemand langs die het geld binnen haalt,het gaat om kleine bedragen,voor ons dan. Eindelijk,na 20 emails hebben we een bevestiging van Corcovado NP,dat onze reservering is bevestigd.Het heeft wat moeite gekost maar we hebben het voor elkaar. Isla de Ometepe Busje weer in, taxi in, ferry op.Hier hebben we al een prachig uitzicht op dit apart geschapeneiland. Zoals gezegd,dit eiland is ontstaan door 2 vulkanen temidden van een meer.De hoogste vulkaan heet Concepcion,met zijn 1610 m de hoogste en ook de mooiste,en net als Fuji loopt hij in een mooie kegel.De andere heet Maderas,1394m.Deze zouden we oorspronkelijk beklimmen maar we passen er uiteindelijk voor.Het is aardig heet,en we maken al een pittige wandeling naar een mooie waterval,wat voor ons genoeg is.Een mooie waterval overigens,ondanks dat er niet zo heel veel water vanaf komt,hij is wel hoog,30 plus m.We doen dit samen met een Franse jongen welke we nu al 3 keer tegen het lijf hebben gelopen tijdens CR /nic. ´s Avonds eten we terwijl de zon onder zakt in het meer, samen met enkele van de vele honden-zonder baas-en welke niet veel meer zijn dan een paar botten met een dun laagje vel. We hebben mooi zicht op beide vulkanen,en hebben ook wederom geluk met het weer ,zelfs de top van Concepcion zien we helder.Heel luxieus hebben we een huisje voor onszelf,met uitzicht op zee en prachtige zonsondergang.Het eiland is gelukkig nog niet bedorven door toerisme,het heeft nog een echte authentieke sfeer,iets wat zelden is tegenwoordig.Kleine dorpjes zijn verspreid,waar mensen zelfvoorzienend zijn,hoewel het toerisme een grote bron van inkomsten is. Het is heerlijk rustig hier.Zo nu en dan steekt er een varken of paard de hobbelige kei/zand weg over,mensen te paard of te fiets.Er rijden ook busjes over het eiland dat een oppervlakte heeft van 276 Km2,waarin jehelmaal door elkaar gerammeld wordt vanwege het wegdek.Maar liever zo,dan anders.(geasfalteerde wegen waar teveel gemotoriseerde voertuigen gaan rijden)Onze uitgaansbasissen zijn de plaatsjesMerida en santa Cruz. Tussen de 2 vulkanen baant zich een prachtige rivier,waar we een kajaktocht over maken.Nu is kajakken hard werk,vinden wij althans,je roeit je een gek en soms heb je het idee dat je geen meter vooruitkomt.Vooral niet als je wind tegen hebt.Maar deze keer is het echt de moeite waard.We roeien door een jungle van bomen,lianen,en waterplanten door,zo dicht begroeid dat we een paar keer vast komen te zitten.Absolute stilte behalve het geluid van wegvliegende vogels,die we in grote getale tegenkomen.Zo ook een paar howlermonkeys.(brulapen) De gids hangt nog wat stukken vis op in de hoop dat we wat van de kaaimannen kunnen zien,maar helaas,dat levert niks op.Een prachtige tocht. Tot onze schrik zijn onze benen aardig verbrand blijkt later,deze hadden we niet ingesmeerd.De zon is genadeloos. Zo ook een bacterie die zich in Yvonnes lichaam openbaard midden in de nacht, en de gehele maaltijd er weer doet uitkomen,gepaard met je weet wel wat.Gelukkig blijft het daarbij,en gaat het de volgende dag weer goed... We bekijken ook nog een aantal oude petrogliefen,oftewel rotstekeningen,gemaakt door de oorspronkelijke Niquirano indianen. Zo brengen we dus een paar dagen door hier,en maken dan langzaam weer onze weg van het eiland af.Eerst nog even een paar beelden bewonderen,ook eeuwenoud die naast de kerk in de plaats Altegracia staan.Dan weer een busje waar we nog net op tijd aankomen ,denken we, voor de ferry.Maar om welke reden dan ook, de ferry gaat niet,en moeten we het doen met een ´lancha´, een motorboot,die wat meer schommelt dan de ferry maar zo gaat het ook prima. We zouden het rustig aan doen, dus nu gaan we ook niet verder dan Rivas,dat op een half uurtje rijden van de grens vandaan ligt. De volgende ochtend,na een nacht in een gebouw dat zich hostel noemt,steken we deze weer over, terug naar Costa Rica. Het was een mooie onderbreking, Nicuragua